ANALYSE – Wat kan er wél met villa Vrouwenhof?

Tussen het Huis té Roosendaal en het Huis ván Roosendaal prijkt een wereld van verschil. Het ene verloedert zonder dat er een rem op zit, het andere lijkt machteloos dat tij te keren. Terwijl de teloorgang van het eerstgenoemde Huis -de bekende villa Vrouwenhof- toch menig inwoner zeer aan het hart gaat.

Tijd om als Roosendalers de handen ineen te slaan, zou je zeggen. Want terwijl problemen voor de eeuwenoude villa zich opstapelen brokkelt het monument steeds verder af. Letterlijk, weet raadslid Sjef van Dorst. “Ik ga regelmatig kijken omdat ik in de buurt woon. Want ik hoor van veel omwonenden dat ze zich zorgen maken.” Dat gaat dan niet alleen over de staat van het pand, maar ook over ‘duistere’ bezoekers die het juist nu een bezoekje waard vinden.

Regie

Toch kan zelfs Van Dorst niet precies zeggen wie kan voorkomen dat het van kwaad tot erger wordt. Met partijgenoot Gert Jan van Oosterbosch vroeg hij namens de Roosendaalse Lijst de gemeente al om meer regie te nemen als het om het behoud van het Vrouwenhof gaat. Letterlijk een monumentaal pand. Rijksmonument nummer 32714 aan de Scholtensboslaan 1, om precies te zijn. ‘In het park gelegen classicistisch landhuis uit omstreeks 1790’, zoals de omschrijving luidt.

Herinnering aan oude luister: toen nog prinses Beatrix en prins Claus waren in 1972 te gast in Vrouwenhof, getuige deze gevelsteen.

Bij de gemeentelijke commissie Ruimtelijke Kwaliteit, die volgens kenners de deskundigheid bezit, blijft het oorverdovend stil. En het predicaat Rijksmonument blijk allerminst een waarborg voor een slagvaardig optreden. De speciale status van de villa brengt bij de Haagse Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (onderdeel OCW) niemand in beweging. Zelfs als een gemeentelijk ambtenaar de weg wijst.

In alle vroegte reageert het ministerie overigens wel. Met de boodschap dat onze Streekomroep ‘niet zo maar’ contact kan zoeken. Op de wedervraag wie een antwoord kan geven klinkt het ‘uitnodigend’: “Daar ben ik niet van.” Waarna de lijn stil wordt.

Curator

In Roosendaal is er zeker geen gebrek aan betrokkenheid. Van politici tot Stichting Beeld, allemaal doen ze een goed woordje voor het zieltogende monument. Van het Stadskantoor komt regelmatig een update over het landhuis. Dat staat leeg sinds eigenaar ZV Beheer failliet ging. Daarvoor huisde er decennia lang een Chinees restaurant, dat het ondanks een goede reputatie niet wist te overleven.

Op bezorgde vragen over de al maar slechtere toestand gaat de bal nu steevast richting curator. Die nog geen concreet nieuws heeft over hoe een eventuele nieuwe eigenaar de zaak wil aanpakken. Een patstelling is het logisch gevolg.

Crowfunding?

Intussen mijmert menig Roosendaler – met name de oudere – over hoe het zou kúnnen zijn. En mogelijk zijn er mensen die best een crowdfunding voor herstel willen beginnen. Maar hoe pak je dat aan als nog allerminst helder is wat een nieuwe eigenaar met het pand wil. Het enige dat echt duidelijk is, is dat de gemeente het pand niet wil terugkopen.

Dat draagt bij aan de impasse en zo belandt menige bruikbare gedachte op de prikker omdat er geen regie is. Jammer, want eigenlijk is het park Vrouwenhof-mét-villa natuurlijk een prachtige en centrale plek om gezellig te verpozen. Op voorwaarde dat de omstandigheden goed zijn. En dan niet alleen het weer. Sjef van Dorst verwacht dat dit aansprekende punt nog wel opduikt in de Parkvisie, die na de zomer op stapel staat.

Doorkliefd

Een ding staat vast: zoals het was zal het nooit meer worden. Want mensen met goed geheugen of echte belangstelling zullen aanhalen dat basisplan van het 18de eeuwse park sinds 1916 al vele malen is gewijzigd. Maar groter of grootser werd het niet meer.

Niet na de transformatie tot stadspark in 1947 (toen de gemeente net eigenaar van de grond was geworden) en zéker niet in 1965, toen de nieuwe Laan van België het stuk met de volière, speeltuin en hertenkamp scheidde van villa en openluchttheater. Het park ‘doorkliefde’, zoals een enkeling bitter memoreert. Dat zal niet meer (kunnen) worden teruggedraaid, vreest ook Van Dorst.

Pleister op die wonde kan een nieuwe jeugd voor het oude park zijn. Met als stralend middelpunt een in oude luister hersteld Witte Huis van Roosendaal. Met net wat méér inzet en ietwat mínder focus op louter de financieel-economische kant van de zaak kan behoud en restauratie een fraai voorbeeld van overlevingskracht laten zien. Dát moet met een beetje goede wil en een flinke dosis doorzettingsvermogen toch best kunnen?