Dagboek onthult het kleurrijke verleden van de Opa van Guus Meeuwis

Een dagboek houd je meestal voor jezelf maar binnenkort kan iedereen meegenieten van de smeuïge en opmerkelijke verhalen van Cees Meeuwis. De opa van zanger Guus Meeuwis schetste met zijn persoonlijke anekdotes een uniek beeld van de tijd en omgeving waarin hij leefde. Donderdag verschijnt een boek met daarin een groot deel van zijn levensverhaal.

Smokkelaars die bulkend van het geld met een briefje van honderd hun sigaret aansteken of Nederlanders die in een Duits krijgsgevangenenkamp het Wilhelmus mogen zingen. Cees Meeuwis noteerde het allemaal in een agenda en tijdens zijn krijgsgevangenschap in de oorlogsjaren op losse velletjes papier.

Guus’ opa werd in 1909 geboren in de Roosendaalse wijk Kalsdonk. Hij overleed in 1990 in Eindhoven. Cees Meeuwis schreef tot 1954 over zijn dagelijkse beslommeringen. De teksten werden jaren geleden terug gevonden in zijn nalatenschap en dienen nu als basis voor het boek.

“Dit soort egodocumentjes waarin iemand vanuit zijn eigen beleving zijn leven beschrijft, zijn zeldzaam”, aldus historicus Joss Hopstaken uit Roosendaal.

In het boek vertelt Cees Meeuwis in zijn eigen bloemrijke stijl hoe hij opgroeide in het vooroorlogse Roosendaal en over zijn twee grote passies: tekenen en voetballen. Joss: “Het is het verhaal van een gewone jongen uit een gemiddeld gezin die zijn weg probeert te vinden in de maatschappij. Je krijgt een beeld van hoe lastig en ongemakkelijk dat in die dagen kon zijn.”

Soms hier en daar een heel voorzichtig kusje

“Hij beschrijft de voorzichtige omgang met meisjes met soms hier en daar een heel voorzichtig kusje. Hoe het eraan toe ging op school, het effect van de economische crisis op de stad en hoe hij met allerlei baantjes het hoofd boven water weet te houden. Bij dat alles druipt de invloed van de katholieke kerk in die tijd ervan af.”

De historicus voorzag de teksten in het boek van honderden kanttekeningen. “Dat is nodig om het boek in de juiste context te plaatsen. Personen zijn vaak al lang overleden en ook plekken of dingen die Meeuwis beschrijft, bestaan niet meer. Want wie weet er nu nog dat ‘bukvet’ een soort surrogaatboter tijdens de eerste wereldoorlog was? Of wie heeft er weleens gehoord van voetbalvereniging de Muggen.”

Kreten als ‘schopt ‘m dood’ en dergelijke waren niet van de lucht

Cees Meeuwis was bij de Muggen de trotse tweebenige middenvoor. In het boek beschrijft hij een zwaarbevochten overwinning voor het kampioenschap tegen het elftal van St. Willebrord Boys: “De vrouwen waren de ergste oppeppers van hun jongens. Kreten als ‘schopt ‘m dood’ en dergelijke waren niet van de lucht. Bij hun keeper moesten we niet in de buurt komen want die stompte nog liever naar onze koppen dan naar de bal.”

Naast het voetballen, valt Cees op door zijn tekentalent. Hij kan zelfs zo goed tekenen dat hij op voorspraak van zijn tekenleraar van de middelbare school wordt gehaald om aan het werk te gaan bij een architect. Het resultaat van zijn latere werk als technisch tekenaar is vandaag de dag nog te zien op verschillende plekken in de stad.

“Hij heeft huizen getekend in de Hoogstraat, de Spoorstraat en de Stoopstraat. Ook het art deco pand aan de Raadhuisstraat waarin nu een Spaanse tapasbar zit, is van zijn hand”, vertelt Joss aan Omroep Brabant.

Naast bouwtekeningen blijft Meeuwis ook tekeningen maken als amateurkunstenaar. Joss: “Ik heb in zijn verhalen niks kunnen terugvinden over zingen, maar ik weet ook niet of Guus goed kan tekenen. Creatief zijn ze allebei in ieder geval zeker.”

Donderdag wordt ‘Herinneringen van Cees Meeuwis 1909 – 1954′ gepresenteerd in Roosendaal.