Deze trommelaars zwepen hardlopers op richting de finish van de Singelloop

Ze zijn naast de duizenden hardlopers, misschien wel de bekendste traditie van de Singelloop in Breda: de percussionisten van Tomodachi Taiko uit Rijsbergen. Op grote Japanse trommels zwepen ze de renners op om vol te houden richting finish. Daar wordt nu druk geoefend voor de komende Singelloop, die is op 1 oktober.

Tomodachi Taiko is Japans voor ‘vrienden die samen op dikke trommels spelen’. En dat doen ze nu zo’n negen jaar. Als enige in Zuid-Nederland, aldus Omroep Brabant.

We krijgen van veel renners een duim omhoog. Zelfs van de burgemeester die als deelnemer voorbij kwam.

Grete Moortgat uit Antwerpen geeft de groep les. “Het is eigenlijk een combinatie van sport met muziek. Dus je moet ervan uitgaan dat je met het hele lichaam speelt en daarmee ritmes maakt.” En dat is ook te zien tijdens de repetitie. De ruim twintig deelnemers staan met dikke stokken simultaan dansend op de traditionele trommels te slaan.

En zoals alles in Japan moet dit zeer gedisciplineerd. “Het is inderdaad heel erg streng, want er zijn voor de choreografie echt specifieke regels. En dat is niet alleen om het er als groep mooi uit te laten zien. Het is vooral bedoeld om ervoor te zorgen dat je je lichaam goed inzet om blessures te vermijden”, licht Grete toe.

En daar is een overeenkomst met de Singelloop Breda, waarbij de renners ook proberen om zonder schade de eindstreep te halen.

Krisje Brabander regelt namens de Japanse percussiegroep hun deelname aan de hardloopwedstrijd, maar dan langs de kant. “Wij staan daar elk jaar. Met ons optreden willen we deelnemers motiveren om weer een stukje verder te rennen. Onze trommels klinken heel luid en geven energie. En wij maken er ook energieke bewegingen bij en hopen zo een wisselwerking met de renners te hebben.”

En dat wordt gewaardeerd, zegt Krisje: “We krijgen van veel renners een duim omhoog. Zelfs van de burgemeester die als deelnemer voorbij kwam. En dat geeft ons weer energie om door te trommelen. Zelf na de wedstrijd komen deelnemers terug naar ons gelopen om een schouderklopje te geven. Omdat ze het zo fijn vinden dat wij dit voor ze doen.”

Docent Grete Moortgat zat eerder op ballet, op judo en op karate. Maar toen ze een jaar in Tokyo was, raakte ze verslingerd aan Taiko. “Het is een combinatie van kracht en elegantie. Het is focus en concentratie, maar ook het naar buiten gooien van energie en levensvreugde.”

“Het is slaan, dansen, frustratie wegslaan maar ook iets waar je blij van wordt. En dat zeg ik ook tegen mijn cursisten die na een rotdag te moe zijn om de les te komen: kom vooral want door Taiko ga je daarna weer vrolijk naar buiten”, lacht Grete.