Doeke redt Coba met roeiboot van dak tijdens watersnoodramp

Dit jaar is het 70 jaar geleden dat het water Halsteren en omliggende plaatsen aan de lippen stond. Bij mensen die de watersnoodramp mee hebben gemaakt, brengt dat de herinneringen aan 1953 weer boven. Zo ook bij Coba Jacobs uit Halsteren. Zij werd destijds uit een ondergelopen huis gered door Doeke Hooghiemstra, die na jaren stilte zijn verhaal deelt.

“Kom allemaal uit je bed want de dijk is doorgebroken”, riep buurman Janus terwijl hij op het raam bonkte bij de familie Jacobs. Het gezin van de 7-jarige Coba ging snel naar de zolder van het huis. “Mijn vader ging nog terug naar beneden. Toen hij de deur opende kwam er een grote golf water binnen”, weet Coba, die ondertussen 77 jaar oud is.

Hopeloos

Eenmaal op zolder was het een kwestie van wachten tot er hulp kwam en elkaar warm houden. “We hebben een pan soep mee naar boven genomen en warme kleren bij elkaar gezocht”, zegt ze over de hopeloze situatie. “Toen kwam er een roeibootje aan en zijn we alle vier via het schuifraam naar buiten geklommen.”

In die roeiboot zat Doeke Hooghiemsta, een destijds 21-jarige Fries die voor zijn werk in een Halsters kosthuis verbleef. “Ik heb er 65 jaar niet over gesproken”, zegt de inmiddels 92-jarige Lepelstrater. “In en in triest”, zijn de woorden die in hem opkomen als hij terugdenkt aan de bewuste periode. “Maar ik ben blij dat ik meegeholpen heb”, voegt hij eraan toe.

Ik heb gedaan wat ik moest doen

“Als ik zag wat die mensen hier meegemaakt hadden, dan realiseerde ik me dat ik maar zo’n klein beetje gedaan heb. Ik wilde er niet eens over praten. Zelfs mijn familie wist er niet veel vanaf”, zegt hij. Doeke Hooghiemstra redde meerdere gezinnen, maar bestempeld zichzelf niet als een held. “Ik heb gedaan wat ik moest doen en ik heb voldoening van wat ik gedaan heb.”

Hooghiemstra ging het water op omdat hij zag dat de familie Jacobs om hulp zwaaide, en andere mensen niet in actie kwamen. “Ik weet nog dat ik in een bootje ben gestapt en er naartoe ben gevaren. Hoe het verder precies ging weet ik niet meer.” Sommige dingen staan hem echter in het geheugen gegrift. Zoals de 15-jarige jongen die hij in tranen op een bootje aantrof. “Zijn hele familie was verdronken. Dat was voor mij het moment dat ik besloot dat ik wat moest doen.”

Roeiboot

Naast de familie Jacobs bracht hij ook familie De Bakker en familie Matthijssen in veiligheid. “Familie De Bakker haalde ik uit een oude boerderij die een dag later helemaal in elkaar was gezakt.” Ook de familie Matthijssen heeft hij de nodige herinneringen aan. “Dat was triest. Die man had zijn koeien nog losgesneden. Ondertussen zat de moeder met twee kinderen op zolder. We konden daar niet bij komen met de boot omdat het zo hard stormde. Toen zijn we naar de luwe kant gegaan. Ik heb een heleboel pannen van het dak gegooid en met een roeispaan het dakbeschot kapot gemaakt zodat de moeder en kinderen naar ons toe konden komen.” Nog jarenlang werd Hooghiemstra herinnerd aan de reddingsactie. “Op het dak lagen rode dakpannen maar op dat stukje wat ik eruit had gehaald hebben ze blauwe pannen gelegd.”

Terwijl hij bij stond te komen van de reddingsacties en naar het kosthuis wilde gaan werd hij aangesproken. “Iemand had me in dat bootje zien varen en nodigde me uit om bij hem te komen eten. Het was de toenmalige wethouder De Keizer. Dat is later mijn schoonvader geworden.” Mede voor zijn werk bij de landbouwvoorlichtingsdiensten was Hooghiemstra nog jarenlang betrokken bij de wederopbouw in de regio.

Het is belangrijk dat we het blijven herdenken

De familie Jacobs verbleef in de weken na de redding bij kennissen in de Leeuwstraat en de Korte Leeuwstraat. “Ik denk er nog regelmatig aan terug. In deze tijd dat het zeventig jaar geleden is al helemaal. Al dat water, de dode dieren. Je zag kinderbedjes en kinderwagen voorbij drijven. Er zijn veel mensen familie verloren. Heel triest”, zegt Coba Jacobs. “Het is belangrijk dat we het blijven herdenken.”