Een verdrietig relaas van een familie aan de Gastelseweg

De overlast aan de Gastelseweg in Roosendaal is groter en ingrijpender dan menigeen mogelijk dacht. Recent werd dat bevestigd in een brief van een bewoner die zich tot dan toe niet publiekelijk met de kwestie had bemoeid. Het openhartige verslag maakt een einde aan jaren zwijgen uit angst en is naar zowel het college als de nodige raadsleden gestuurd. Tot nu toe lieten die nog niets van zich horen, op één raadslid na en dat was meteen getuige van een bijzonder tafereel.

Afgelopen zaterdag kreeg Bianca Ruitenberg bezoek van VLP’er Wilbert Brouwers. Dit naar aanleiding van haar schrijven, dat een week eerder was rondgestuurd. Tijdens hun gesprek keken ze samen toe hoe een man het zojuist gekochte bier op z’n gemak op straat opdronk. Nota bene onder het bord waarop staat afgebeeld dat openbaar alcoholgebruik hier niet is toegestaan. Een tafereel waar de buurt al aan gewend is geraakt.

Persoonlijk relaas

Vaak komen steeds dezelfde namen voorbij in langslepende nieuwskwesties. Zo kan de indruk ontstaan dat er maar een paar mensen zich werkelijk druk om maken. In de jarenlange discussie rondom de overlast die de Poolse supermarkt de omwonenden aan de Galstelseweg oplevert, was het lang niet anders. Totdat Bianca zich onlangs meldde, met een persoonlijk relaas dat er niet om liegt. In een brief van drie kantjes vertelt ze raadsleden, het college en andere geïnteresseerden wat haar en haar gezin zoal overkwam.

Een gevaar voor kinderen

In 2010 kwam ze hier wonen en de eerste jaren beviel dat prima. In de loop der jaren is dat echter heel anders geworden. Zelf spreekt ze van een getto om haar gevoel van onveiligheid te illustreren. En de problemen beperken zich niet tot de supermarkt alleen, beschrijft ze. Al is lastig te herleiden of het één een gevolg is van het ander. Zo werd een bewoonster boven de betreffende winkel dermate luidruchtig dat in huize Ruitenberg de ramen ’s nachts dicht moesten blijven. Er kwam zelfs airco om de warme zomers door te komen. Tevens beschrijft Bianca hoe er bij het tankstation iets verderop geregeld drugs maar ook apparatuur als tv’s worden verkocht. De straat zelf is een soort racebaan geworden, die klacht hebben al heel wat bewoners geuit. Kinderen nog buiten laten spelen werd al snel veel te riskant.

En over kinderen gesproken. Inmiddels zijn de hare te oud om nog buiten te spelen maar enige jaren terug stond er politie voor de deur die haar kroost thuis kwam brengen. Niet omdat ze iets uitgehaald hadden maar omdat de dienders het veiliger vonden voor haar kids. “De agenten vonden dat mijn jongens beter niet buiten op straat konden zijn, vanwege de anderen die zich daar bevonden”, vertelt ze tijdens een telefonisch interview. In haar brief vat ze de verbazing samen: “Bijzonder toch dat je kinderen niet meer buiten kunnen spelen omdat er bijzondere mensen in de wijk rondhangen?”

Vervuiling, versperren en wildplassen

Een andere klacht is het vele vuil dat in de buurt ligt, vervolgt de waslijst aan problemen. Vuilniszakken met etensresten op straat, waarbij de vogels, insecten en ratten feestvieren. Er ligt dagelijks rotzooi, meldt ze. Maar wennen doet het nooit, zoals ook het versperren van uitritten door met name auto’s met buitenlandse kentekens nooit went. Net als haar buurtgenoten al veelvuldig deden, wijst ook zij wijst nog maar eens op de eigen parkeerplekken van de winkel, waar veel klanten weigeren gebruik van te maken.

Het wildplassen is haar eveneens al jaren een doorn in het oog. Ze woont de nodige meters van de winkel vandaan maar ook haar gevel wordt daar geregeld voor gebruikt. En daar blijft het niet bij: “Ze komen zelfs speciaal naar mijn voordeur gelopen om vuil te deponeren, ik heb nog een voortuin ook.”

Scheldpartijen

In de buurt hebben meningsverschillen over de problematiek tot stevige uitspraken geleid in enkele situaties. Bianca is al eens voor NSB’er uitgemaakt omdat ze haar bezwaren omtrent de supermarkt had geuit. En zelfs voor racist, vertelt ze. Wat ze afdoet als onzin: “Als je niet wilt dat ze tegen je gevel plassen dan heb je meteen een hekel aan buitenlanders.” Ook op social media ging het soms hard tekeer. Het was voor haar lang reden om zich niet meer te mengen in de discussie, zich er zelfs deels voor af te sluiten; “Ik doe op tijd mijn rolluik dicht want hoe minder ik zie, hoe beter het is.”

Maar nu is ze het beu. Ze wil laten zien dat er méér mensen in de straat en buurt zijn die serieus last hebben van wat er speelt, die soms zelfs verhuizen overwegen. Maar ze is in deze buurt opgegroeid en wil er eigenlijk niet weg. En van haar hoeft die Poolse winkel ook helemaal niet weg. Er moet alleen een einde komen aan de structurele overlast. Of de plannen die burgemeester Han van Midden recent presenteerde daar voor gaan zorgen, betwijfelt ze. Zelf heeft ze wel een oplossing bedacht die in haar ogen aan het wederkeren van de rust kan bijdragen: “Stop met de verkoop van alcohol daar, dan is een groot deel van de overlast meteen voorbij.”

Raadslid niet onder de indruk van de plannen

Nog even terug naar raadslid Wilbert Brouwers, van de VLP. Hij was de enige die tot nu toe interesse toonde in Bianca en haar verhaal. In een korte telefonische reactie laat hij weten het toe te juichen dat er ook eens een andere bewoner zich meldt. Het laat zien dat het om meer dat een paar klagende omwonenden gaat. Hij was inderdaad getuige van het drinken op straat en weet dat dit voor de buurt een beeld is dat veel voorkomt. Net als die omwonenden is de politicus niet erg onder de indruk van de door burgemeester Van Midden aangekondigde maatregelen. Hij snapt de teleurstelling van de omwonenden. Maar die plannen moeten nog officieel met de raad besproken worden, meldt hij. Er kan nog van alles gebeuren dus.

* Bianca heeft er voor gekozen om wel met haar naam in de media te willen verschijnen, maar niet met een foto. Ze wil niet te veel herkend worden.