Fabian en Irene fietsen de Alpe d’HuZes: ‘We hebben het echt samen gedaan’

De zeventiende editie van de Alpe d’HuZes vond donderdag plaats. Een sportief evenement waarbij zoveel mogelijk geld ingezameld wordt voor onderzoek naar kanker. Fabian Jacobs (50) en Irene Schimmel (37) deden hier samen aan mee. Ze zijn allebei een ouder verloren aan de gevolgen van kanker en wilden graag iets symbolisch terug doen.

Wie de Alpe d’HuZes beklimt kan ervoor kiezen om dit alleen te doen, of in een team. Fabian en Irene deden mee met een groep van tien deelnemers met de naam ‘De Doorverzetters’. Fabian doet mee, omdat hij in maart 2023 zijn vader heeft verloren aan de gevolgen van longkanker. “Mijn motivatie zit in het feit dat ik op een betekenisvolle manier iets terug wilde doen. Ook is de klim gekoppeld aan een goed doel, waarbij geld ingezameld wordt voor onderzoek naar de genezing van kanker.”

Ook Irene heeft zo haar eigen motivatie om mee te doen. Twaalf jaar geleden is zij haar moeder verloren aan de gevolgen van kanker. “Mijn moeder was toen ze ziek was teamcaptain van één van de teams van Alpe d’HuZes. Ze heeft de klim toen zelf niet meer mee kunnen maken. Voor mij was een belangrijke motivatie dat het als een afronding voelt.”

We hebben het echt samen gedaan!

“Zo’n berg fiets je uiteindelijk helemaal alleen op, maar Irene en ik zijn letterlijk dicht bij elkaar gebleven”, zegt Fabian. “We hadden van te voren al afgesproken om bij elkaar te blijven. Dat gold voor het hele traject. We hebben het echt samen gedaan!” Irene vult hem aan: “In sommige bochten hebben we kaarsen weg laten zetten, we zijn samen een paar keer gestopt om die van ons op te zoeken. Het is echt ongelofelijk waardevol geweest om hieraan mee te kunnen doen. Het geeft het verdriet een plekje.”

Fabian en Irene zijn in januari begonnen met het trainen voor de klim. “Er ligt natuurlijk een enorme verplichting op je schouders om dit echt te gaan doen. Dat heeft echt wel een grote impact gehad. Na een dag werken was het soms moeilijk om aan de slag te gaan, maar ook dat hebben Irene en ik samen gedaan.”

Afgelopen maandag en dinsdag hebben ze nog volop gefietst in Frankrijk met hun teamgenoten, maar woensdag was een rustdag. “We hebben die dag nog een rondje gelopen, de fietsen een laatste keer nagekeken, maar vooral ook even met elkaar kunnen genieten”, zegt Fabian. “Woensdagavond hebben we heel vroeg gegeten en gingen we vroeg naar bed.” Fietsers mochten de volgende ochtend vanaf 05.00 uur starten, maar dat vond het stel te vroeg. Zij zijn tussen 06.00 uur en 06.30 uur vertrokken.

Steun

De families van Fabian en Irene waren vanaf het moment dat hun deelname bekend werd al erg betrokken. “We hebben zoveel appjes gekregen van mensen die van alle kanten meeleven. Van goed bedoelde sportieve adviezen tot donaties en vragen hoe het met ons gaat. Dat was echt heel waardevol”, zegt Fabian.

Niet alleen de steun van de familie, maar ook de steun van de andere deelnemers werd heel erg gevoeld. “Je moet je voorstellen dat je op die berg in een soort andere wereld terecht komt. Eentje waar iedereen heel veel respect heeft voor elkaar. Iedereen is heel benaderbaar, ze hebben allemaal iets soortgelijks meegemaakt. Je bent er met hetzelfde doel. Dat heeft misschien nog wel de meeste indruk op mij gemaakt”, zegt Fabian.

Top bereikt

En dan is het zo ver, de top is bereikt. “Irene en ik hebben het daar al zo vaak over gehad”, begint Fabian. “Je leeft een half jaar toe naar deze dag. Wat je voelt als je boven aankomt is dat het proces ophoudt. Het voelt een beetje leeg en doelloos. Aan de andere kant overheerst de dankbaarheid dat je het met elkaar mag doen.” Irene: “Het voelt wel alsof er een cirkeltje rond is. Je hebt iets afgemaakt.”

Je wordt langs alle kanten geconfronteerd met het leed van een ander.

Toch hebben ze nog even getwijfeld om mee te doen met de klim. “Een sportieve uitdaging, daar kun je je nog op trainen, maar mijn voornaamste bezwaar was het sponsorgeld binnenhalen. Ik wist niet of we het minimale sponsorbedrag van 2.500 euro waar konden maken”, legt Fabian uit. “Uiteindelijk hebben we besloten het toch maar te proberen en het heeft ons werkelijk verbaasd hoe snel dat geld binnen was.”

Alles moet na afloop nog landen bij ze. “Je moet je voorstellen dat de weg naar boven helemaal vol hangt met spandoeken en foto’s van mensen die overleden zijn. Je wordt dus langs alle kanten geconfronteerd met het leed van een ander en daarmee de eindigheid van het leven. Dat heeft echt een enorme impact. We hebben wel iets meer nodig om dat een plekje te geven dan een nachtje slapen”, zeggen ze.