Geen kliekjes meer in de kliko, Elisah strijdt tegen voedselverspilling

Foodsharing is hot. Op social media schieten de groepen waarin restjes eten worden aangeboden als paddenstoelen uit de grond. Volgens Elisah Pals uit Ossendrecht was het daarom de hoogste tijd om alle initiatieven in kaart te brengen. “Ik wist niet dat er zóveel waren.”

Al jaren strijdt Elisah voor een zero waste samenleving. Sinds 2016 probeert ze zelfs volledig afvalloos te leven. “Al snel kom je erachter dat je eigenlijk niks nieuws kunt kopen, zonder dat je met een kaartje, stuk piepschuim of plastic zakje blijft zitten. Maar het gaat heel aardig. Mijn kleren koop ik bij de kringloper, net als veel cadeautjes die ik geef. En als iets kapotgaat, vraag ik mezelf af of ik het moet vervangen. Inmiddels zijn we vijf jaar verder en heb ik praktisch niets nieuws meer gekocht. Nou ja, wat onderbroeken en een telefoonkabeltje.”

“We gooien ons winkelwagentje vol, maar tegen het einde van de week zijn we vaak te lui om te koken.”

Toch zag ze om haar heen dat er vooral op het gebied van eten vaak nog veel verspild wordt. “We gooien ons winkelwagentje vol, maar tegen het einde van de week zijn we vaak te lui om te koken. Dan blijven die verse producten liggen. En hoe vaak koken we niet te veel en gooien we een deel rechtstreeks in de prullenbak? Zo zonde.”

Een tijdje terug werden de ogen van Elisah nog verder geopend. “Ik volgde iemand die voor een challenge een maand lang leefde met honderd euro voor boodschappen. Heel interessant. Maar als je er dan bij stilstaat dat superveel mensen in Nederland simpelweg niet meer kunnen besteden en écht honger hebben. Hoe fijn is het dan als er groepen bestaan waarin restjes worden aangeboden.”

Nou, die zijn er genoeg. De afgelopen jaren worden de foodsharing-groepen op Facebook steeds populairder. “Maar ik had eigenlijk geen idee hoeveel het er precies waren.” Dus besloot Elisah om alle initiatieven in Nederland en Vlaanderen in kaart te brengen. “Ik heb een fascinatie voor lijstjes en overzichten en was vroeger zo’n meisje dat koste wat kost haar plakboek vol wilde hebben.”

“Dagenlang heb ik zitten speuren.”

Het leverde een lange zoektocht op. “Dagenlang heb ik zitten speuren. Inmiddels zitten we bijna aan de 150 groepen! Het grappige – en lastige – was dat al die groepen hetzelfde doel hebben, maar allemaal nét iets anders heten. ‘Prakkie over’, ‘Zonder honger naar bed’, ‘Eten over?’, het komt allemaal voorbij.”

Zelf neemt Elisah ook regelmatig een kijkje in een van de groepen. “Laatst heb ik nog een maaltijd opgehaald bij een oudere dame. Ik kende haar niet, maar het was een hartstikke leuk mens. Dat soort contacten hou je er dus ook aan over. En inspiratie, trouwens. Iedereen kookt toch net anders en gebruikt andere combinaties van ingrediënten. Eten delen is dus niet alleen goed, maar ook gewoon leuk en lekker!”