Gestolen dwergschaapjes van Naomi nog altijd spoorloos

Het was vaste prik: op zondagochtend een kijkje nemen bij de vier dwergschaapjes in de achtertuin. Maar toen de Roosendaalse Naomi begin deze maand met haar kinderen bij het stuk weiland aan hun huis aankwam, zag ze dat de dieren én het schrikdraadapparaat spoorloos waren. “Zijn mensen echt zó gek?”

Heel even dacht Naomi nog aan een jaar of twee geleden, toen ze Dolly, Billie, Sarah en Ella net hadden. “Ze zijn toen een keer ontsnapt. Stond de politie ineens aan de deur met vier schapen in de auto. Maar goed, nu was ook het schrikdraadapparaat weg. Meestal nemen ze die niet mee als ze weglopen.”

De schrik zat er goed in. “Je vraagt je meteen af of mensen echt zo gek zijn. Maar ik vrees dat het toch zo is…” Nog dezelfde dag deed Naomi online aangifte. “De volgende dag belde de politie al terug. Ze konden en gingen er weinig aan doen. Eerst voelt dat heel raar. Maar aan de andere kant: waar zouden zij moeten beginnen?”

“Het is fijn om te zien dat iedereen zo meeleeft.”

Naomi besloot een oproep op Facebook te plaatsen. “Misschien ben ik heel naïef, maar ik had oprecht niet verwacht dat het zo opgepakt zou worden.” Inmiddels is het bericht al zo’n 15.000 keer gedeeld. “Het is fijn om te zien dat iedereen zo meeleeft. Al zitten er soms ook reacties tussen waar ik helemaal niet op zat te wachten toen ik het plaatste.”

De oproep leverde wat tips op. “We wisten eerst niet dat er een dierenpolitie bestond en dat we de schaapjes via een website op konden geven als vermist. Ook hebben we op advies de wijkagent op de hoogte gesteld.”

“Of – en daar willen we eigenlijk niet aan denken – ze worden naar het slachthuis gebracht.”

Vooralsnog blijft het bij goedbedoelde adviezen. “We hebben nog geen sprankjes hoop gekregen als het gaat om waar de schaapjes nu zijn. We vragen het ons natuurlijk wel af. We hoorden dat dit soort diefstallen vaker gebeurt en dat de beestjes dan worden doorverkocht. Of – en daar willen we eigenlijk niet aan denken – dat ze naar het slachthuis gebracht worden.”

Toch zou die laatste optie juist nog tot een goede afloop kunnen leiden. “De schaapjes zijn geregistreerd. Als ze dus over een tijdje via de officiële weg geslacht zouden worden, moet daar ontdekt worden dat ze eigenlijk bij ons horen.”

“Mijn zoontje vroeg meteen wanneer ik de politie ging bellen, zodat die de boeven konden vangen.”

Het verdriet om de verdwenen dwergschapen is niet het enige wat het gezin heeft overgehouden aan de diefstal, vertelt Naomi. “Ik dacht dat mijn zoontje van vier er niet veel van mee zou krijgen. Maar hij vroeg meteen wanneer ik de politie ging bellen, zodat die de boeven konden vangen. Eerder deze week moest zelfs zijn loopfiets naar binnen van hem en hij was bang toen hij in het donker naar buiten moest. Heel naar allemaal.”

Naomi ziet het steeds onwaarschijnlijker worden dat de schaapjes ooit terug achter het huis staan. “Maar als mijn verhaal die kans ook maar iets vergroot, deel ik dat graag. We blijven hopen.”