Groenhuysen over toekomst: ‘Enorme puzzel te leggen’

Een glazen bol heeft Ron Axt van Groenhuysen niet, al zou dat vaak maar wát handig zijn. “We moeten een enorme puzzel leggen.” De bestuursvoorzitter van de grote zorginstelling gebruikt de bouw van de nieuwe Brink in Roosendaal als kapstok om de ontwikkelingen te duiden.

“Alle bestaande locaties worden langs de meetlat gelegd”, zo is vorig jaar vastgelegd. Het zogeheten Strategisch Vastgoedplan dient nu als spoorboekje voor de komende tien jaar. Maar Groenhuysen denkt veel verder vooruit. Dat moet wel, aldus Axt, als organisatie met 2500 medewerkers en 1000 vrijwilligers.

Toetssteen

De bouw van de Vallei de Brink in de wijk De Kroeven start voorjaar 2024. Het het complex moet na de zomer van 2026 gereed zijn. Niet alleen een grote eigentijdse voorziening, maar tevens toetssteen voor wat Groenhuysen kan bieden.

De nieuwe Brink moet ‘het verpleeghuis van de toekomst’ worden, met moderne technologie. Zelfs aanpasbare wanden in de appartementen, waarbij een afbeelding van de vroegere huiskamer van de bewoner te projecteren is.

Een flexibel pand met 216 plekken (nu 240, inclusief het te slopen Moerweide). Met vier vleugels die het gebouw toch een kleinschalige uitstraling geven. Uitnodigend tot wat Axt ‘samenzorg’ (via familie, bekenden, omgeving) noemt. Bedoeld voor mensen met een somatische of een dementerende aandoening.

Onderdeel van de wijk

Vallei De Brink krijgt een centrale plek in de gemeenschap, legt Axt uit. “Niet geïsoleerd in de wijk, maar een onderdeel ervan.” In een mogelijk vijfde gebouw zou ruimte zijn voor een buurthuis-achtige functie (met brasserie) of zelfs kleine winkeltjes, waar zowel bewoners, personeel als omwonenden gebruik van kunnen maken. De mogelijkheid om er een dependance van een school te vestigen is nog open. Axt ziet een groot voordeel: “Ja, dan verbind je jongeren met ouderen.”

Zware verantwoordelijkheid

“Het is een flinke klus, ja, ja. En een zware verantwoordelijkheid. Een forse investering ook. Maar we hebben er wel heel veel vertrouwen in. “ Veranderingen vragen veel. “Nederland denkt dat we een heel vooruitstrevend land zijn. En dat zijn we ook. Maar als het gaat om mantelzorg, als het gaat om parttime werken…. Dan zijn toch vooral dames die dat doen. Of voor het gezin zorgen.”

Daarmee wil Groenhuysen rekening houden: “Dus waarom zouden we het ze niet makkelijk kunnen maken? We zijn ook bezig met kinderopvangconcept.”

Via het uitwisselen van best practices met andere zorgverleners leren de zorgorganisaties. Ook is het zaak waar mogelijk de overlapping eruit te halen “Ja, dan heb je al wat gewonnen, want dan kun je die mensen weer op een andere manier inzetten natuurlijk. En die mensen worden ook schaars.”

Washandje

Groenhuysen zoekt antwoorden op de vraag of en zo ja hoe het werk verandert. Beter omgaan met het schaarse personeel kan soelaas bieden. Axt deed een praktische gedachte op toen hij meeliep met een ochtenddienst. “Elke keer ‘s ochtends zeven rondes. Mensen wakker maken, uit bed halen en wassen.”

Wat hem opviel was de ‘hoofdrol’ van het washandje. “Dat moest steeds opgewarmd worden in een magnetron. Dan ga je al die al die appartementen langs en moet steeds weer terug naar die magnetron.” Want per verdieping is er vaak maar eentje.

Ook beddengoed, linnen en dergelijke moesten steeds weer gehaald worden. In de nieuwe Brink moet dat anders gaan. Appartementen krijgen een soort vestibule voor de opslag. Die wordt dan geautomatiseerd bijgehouden. “Ja, een robot kan gewoon aanvullen. Dat hoeven we niet door onze medewerkers te laten doen.” Een medewerker stapt dan een appartement binnen en heeft alles binnen bereik, is de nieuwe gedachte.

Duidelijkheid

Omdat zijn ‘puzzel’ zoveel stukjes kent en vooral om mensen draait stoort de topman zich aan speculaties over de toekomst van vestigingen. Al snapt hij de behoefte aan duidelijkheid. “Maar ik zou het ontzettend vervelend vinden als ik familielid ben en mijn vader woont daar.”

“Bij Markant in Wouw en De Pastorie in Nispen kon ik het gelukkig uitleggen.” Maar bijvoorbeeld met betrekking tot De Wildenborch kan hij (nog) niet ‘de transparantie’ bieden die hem lief is. “En niemand heeft het er met mij over gehad”, tekent hij aan bij de geruchten hierover.

Boodschap: als het plaatje nog niet rond is ontstaat snel onnodige ruis op de lijn en onrust. “Dan luisteren mensen niet meer naar de boodschap. En hoe genuanceerd je het ook brengt.” Zorgvuldigheid in de communicatie is voor hem cruciaal.

Want Groenhuysen heeft niet alleen met direct belanghebbenden te maken, maar ook met gemeenten en woningcorporaties, die ongeveer de helft van de vestigingen in eigendom hebben.

Enthousiast

Het praten over dit soort ontwikkelingen geeft Axt zichtbaar energie. Hij laat verschillende malen een grote glimlach zien als het om de toekomst gaat. “Dat is echt mooi. Bij alle besluiten die we nemen de vraag te stellen: En wat heeft de client en de medewerker hier nu aan? Of de familie en de vrijwilliger.  Dat houd je wel scherp. Dus daar word ik wel enthousiast van.”