Kloosterhof is éven Montmartre met ‘Vive la Chanson!’ van Britta, Maurits en Oleg

Een overvolle zaal van podium Kloosterhof in Hoogerheide zwijmelt mee op de Franse chansons van artiesten, waarvan iedereen de namen wel kent: Aznavour, Brel, Montand en Piaf. Maar écht Frans? Charles Aznavour had een Armeense achtergrond, Jacques Brel was een Vlaming pur-sang (die overigens zelden Vlaams sprak), Yves Montand had Italiaanse roots en zelfs de oer-Franse Piaf zou van moederszijde Marokkaanse voorouders hebben. Het Franse lied is van álle tijden en alle nationaliteiten – blijkt tijdens de voorstelling ‘Vive la Chanson!‘ van Britta Maria, Maurits Fondse en Oleg Fateev.

De bezoekers van het optreden zijn zonder uitzondering oudere muziekliefhebbers in de hogere leeftijdscategorie. Een enkele jongere gaat mee als begeleider. Niet dat jongeren geen band hebben met Franse chansons, integendeel – benadrukt Marinell Bruijs van podium Kloosterhof. Maar de jeugd van tegenwoordig bezoekt geen theaters en podiumvoorstellingen meer, constateert ze. Voor de zaal is het echter een uitgelezen kans om het échte Franse chansongevoel te ervaren, en even kunnen de aanwezigen zich wanen in het Parijse Montmartre. De voorstelling gaat het hele land door, de middag erop is het drietal in de Oostkerk van Middelburg te horen.

Landelijke optredens

Britta Maria zingt in een smetteloos Frans, met de juiste accenten en een Nederlandse tongval is niet te horen. Haar echtgenoot Maurits Fondse begeleidt haar op de vleugelpiano en Oleg Vateev, van origine uit Moldavië maar al twee decennia wonend in Nederland, bespeelt virtuoos de accordeon. Met een onwaarschijnlijke vingervlugheid komen de musettes in razendsnel tempo uit de toetsen.

Alliance Française

De zangeres komt zelf uit Hoorn, maar ze hééft iets met Frankrijk – moet Britta Maria toegeven. Ze geeft ook Franse zanglessen, in samenwerking met de Alliance Française in Utrecht. En zijn er soms leden van de AF deze avond aanwezig, vraagt ze vanaf het podium. “Mais bien sûr“, klinkt het uit de zaal. Het is een groep uit Roosendaal.

Bijna een thuiskomst

Voor Maurits Fondse is het optreden in Kloosterhof bijna een thuiskomst. Hij is geboren op het eiland Tholen en in zijn jeugd raakte hij goed  bevriend met een kameraad uit Hoogerheide – de zoon van een uit Amsterdam oververhuisde politieman. De inmiddels gepensioneerde agent en zijn vrouw zitten op de tribune.

Hernieuwde belangstelling

Franse chansons genieten sinds de tv-serie van Mathijs van Nieuwkerk en Rob Kemps, enige jaren terug, een hernieuwde publieke belangstelling. Bekende hits van Nederlandstalige artiesten blijken vertalingen van Franse nummers – zoals Ma dernière volonté van Serge Reggiani, als Laat me vertolkt door Ramses Shaffy. Omgekeerd vinden ook Nederlandstalige bestsellers een Franse vertaling, zoals Willeke Alberti’s Telkens weer, de titelsong van de film Rooie Sien. Britta Maria brengt het in Kloosterhof als Chaque fois, als afsluiting van deze Franse avond.