Kunstenaars geven rouw en verlies kleur én een plek

Kunstenaressen Leonie Muller en Gea Korpel-Beskers geven een vrij kaal pand aan de oude Markt in Roosendaal letterlijk kleur en sfeer. Wie van buitenaf naar binnen kijkt ziet al hoe levendig hun tijdelijke open atelier/werkplaats is. Een staaltje verbeeldingskracht, want hun thema is rouw en verlies.

Verlies Verbeeld heet hun project, dat tot begin november is gehuisvest in een VOLOP-pand. En daarna? “Dat zien we dan wel weer.” Door samen in dezelfde ruimte te werken en mensen te ontvangen is onmiskenbaar een ‘klik’ ontstaan. Verlies is van alle tijden, treft jong en oud en is niet gebonden aan religie of plaats, is de gedachte.

Leonie en Gea geven in hun ‘open atelier’ niet alleen uitleg over hun werk, maar maken ook volop contact. “Toen het nog wat warmer was stond de deur open en hadden we een tafeltje buiten staan. Dat maakte het nóg makkelijker om over de drempel te stappen.”

Gesprekken

Aan respons geen gebrek, blijkt ook als ZuidWest filmt. Even kijkt een mevrouw even nieuwsgierig naar binnen en even later, na de interviewsessie, zit er al een groepje aandachtig naar de kunstenaars te luisteren. “Soms duren gesprekken best wel wel lang”, memoreert Gea. Maar doel is en blijft om in brede zin meer aandacht te geven aan verlies en dan lopen dingen soms zo. “Alleen komt het zelf-maken wel eens in de knel”, lacht Leonie.

Het tweetal gelooft in de gedachte dat het maken, bekijken en praten over kunst met het thema rouw mensen kan helpen. En het blijft niet bij kunst, want er zijn ook lezingen en workshops. Die worden door de kunstenaars zelf en door psychosociaal therapeut Angela Arts van Stichting Humanitas verzorgd.

Ze hebben beide gemerkt dat praten over persoonlijk verlies een gesprek laagdrempeliger maakt. Bovendien, zo benadrukken ze, is er ook aandacht voor mensen die na een verlies achterblijven. Gea’s hartje op de vloer met kokertjes waarin een vlammetje brandt sluit aan bij die gedachte. “Nee, het zijn geen toiletrolletjes maar gebakken vormen”, sust ze eventuele vrees voor brandgevaarlijkheid.

Schemerland

Leonie werkt in dezelfde ruimte gestaag aan Schemerland. Dat project gaf na de dood van haar moeder vorm aan haar zoektocht naar hoe om te gaan met de dood van een dierbare. In de ruimte hangen ook schilderijen van haar eigen moeder, die over het thema verlies gaan.

Leonie filmt haar zorgvuldig opgebouwde sfeervolle miniatuurlandschappen die ze rouwlandschappen noemt. Een geheel eigen manier om de eenzaamheid na het verlies van een dierbare vorm te geven. Die lijn trekt ze door in workshops. In hun atelier is ook een speciale plek om “vederlicht berichten” achter te laten via een symbolische handeling. Zo wordt samen met bezoekers aan een kunstwerk gewerkt dat alsmaar groeit en uiteindelijk onthuld wordt op 2 november.

Textielkunst

Als textielkunstenares maakt Gea kleurrijke werken. Zij presenteert niet alleen haar eigen werk maar toont ook hoe collega-kunstenaars met verdriet omgaan. Voor haar zelf was verlies al langer een thema. Dat werd versterkt, toen ze haar geboortehuis, de boerderij van haar voorouders, door brand verloor.

In de coronatijd werkte ze aan ‘Ik-vergeet-je-niet’ (een project georganiseerd door CultuurCompaan). Met hulp van bezoekers ontstond een ’troostjas’ vol bloemen van textiel. Die jas heeft nu een opvallende plek bij Verlies Verbeeld. Bezoekers kunnen de jas zelfs even aantrekken en zich zo te laten fotograferen. Daarnaast werkt Gea nog aan een jurk die woorden van de bezoekers bevat.

Verlies Verbeeld is tot 2 november van donderdag tot en met zaterdag (11:00-16:00 uur) open voor publiek en ook op speciale momenten als er een lezing of workshop is. Ter afsluiting is er op Allerheiligen in de locatie aan de oude Markt een afsluitend evenement. Een ‘moment van licht’ in de wat donkere dagen, noemen ze dat.