Lassen mannenwerk? ‘Vrouwen kunnen dat nét zo goed!’
Lassen, plakken en sjouwen. Voor wie denkt dat het bouwen aan een corsowagen écht mannenwerk is, heeft het goed mis. In de tent bij buurtschap Veldstraat zijn op de maandagavond misschien nog wel meer vrouwen dan mannen aan het werk. “Er is ontzettend veel te doen voor vrouwen, misschien wel meer dan je zou denken.”
Overal waar je kijkt in de tent van Buurtschap Veldstraat zijn mensen aan het werk. “Misschien heeft ons buurtschap wel meer vrouwen dan mannen”, bedenkt Lauri Halters (26) zich hardop. Samen met haar beste vriendin Dorris Gommers (23) bouwt ze al heel wat jaren mee aan de corsowagens van Buurtschap Veldstraat.
“Ik kan mezelf niet anders herinneren dan dat ik al mee bouw aan de corsowagens”, vertelt Dorris. Het is de 23-jarige met de paplepel ingegoten. Haar vader is altijd al erg actief geweest binnen de gemeenschap. “Hij heeft zelfs verschillende wagens mogen ontwerpen.”
Voor vriendin en achternicht Lauri is het ook al een hele tijd geleden dat ze voor het eerst met het bloemencorso in aanraking kwam. “Mijn buurvrouw nam me mee naar de tent. Ik mocht toen naar het oefenveldje. Hier kon je samen spelen met de andere kinderen en kon je ook leren tikken.”
Het artikel gaat verder onder de foto.
Waar Dorris en Lauri voorheen altijd met familie richting de tent kwamen, gaan ze nu bijna altijd met elkaar. “Ik vind het erg leuk om samen te bouwen. We kennen elkaar al lang, dat maakt het erg bijzonder”, meent Lauri. Dorris denkt dat het corsobouwen de vriendinnen dichter bij elkaar brengt. “Doordat we het hele corsoseizoen samen bouwen, spreken we elkaar nóg meer dan normaal.”
Mannentaken?
“Er is ontzettend veel te doen voor vrouwen, misschien wel meer dan je zou denken”, vertelt Lauri. Vaak ziet ze dat de mannen de stijgers bouwen en lassen en dat de vrouwen meer het alternatieve werk doen, zoals bijvoorbeeld bloemblaadjes plakken. Dorris vindt dat er geen echte mannen en vrouwentaken zijn. “Vrouwen kunnen net zo goed lassen of sjouwen. Dat doen wij dan zeker ook.”
Het artikel gaat verder onder de foto.
Lauri en Dorris hebben geen idee waarom hun buurtschap zoveel vrouwen telt. “Ik denk dat iedereen elkaar een beetje meeneemt richting de tent.” Lauri ziet ook veel koppeltjes bij hun buurtschap. “Je ziet dan vaak dat de man en de vrouw elkaar afwisselen.”
Corsogevoel
Voor de twee dames is het corso een way of life. “Ik besef niet zo goed dat het eigenlijk iets heel speciaals is, omdat ik niet beter weet”, bekent Dorris. Het samenhorigheidsgevoel is iets wat ongelooflijk speelt tijdens de corsoperiode. “Je bouwt samen met mensen die je niet het hele jaar door ziet of spreekt, tegen sommigen zeg je normaal gesproken alleen gedag”, aldus Lauri. Toch voelt het als één grote warme familie. “Dat vind ik wel heel bijzonder”, meent Lauri. Dorris vult aan: “Het is gewoon een groot deel van mijn leven.”
