Melanie (20) uit Roosendaal kreeg corona, loopt nu met rollator

Het leven van Melanie Poppelaars (20) uit Roosendaal liep tot oktober 2020 op rolletjes. Ze volgde een opleiding, liep stage en deed vrijwilligerswerk. Totdat ze positief testte op corona. Een jaar later kampt ze nog met klachten. “Mijn leven staat op zijn kop.”

Sinds haar besmetting is de longcovidpatiënte minder vitaal. “Daarvoor dacht ik niet aan mijn energie.”

Naast haar opleiding, vulde Melanie haar tijd in met make-uppen. “Nikkie Tutorials is mijn grote voorbeeld.” Haar hobby staat nu op een lager pitje.

Melanie heeft namelijk nog veel last van vermoeidheid, concentratieproblemen, haaruitval en spier-, reuk- en smaakverlies. “Verder heb ik het snel koud.” Ze trekt de mouwen van haar tijgerprinttrui wat verder omhoog.

Docenten appten me: ‘goh, je kan toch wel een kwartiertje naar school komen?’

Haar docenten hadden weinig begrip voor haar situatie. “Ze appten me: ‘goh, je kan toch een kwartiertje naar school komen?’” Vanwege haar klachten, stopte ze na een maand al met Verzorgende IG op het Curio in Roosendaal.

Melanie is overigens niet de enige longcovidpatiënt die niet meer naar school of werk gaat. Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat zeven op de tien volwassenen met longcovid niet of minder werkt. Ruim de helft van de minderjarigen met longcovid gaat niet of minder naar school.

Het is even slikken om aan buren uit te leggen waarom ik met een rollator loop.

Inmiddels volgt Melanie logopedie en ergo-, fysio- en psychosomatische therapie. Ze vult haar dagen met oefeningen die ze meekrijgt. Met een rollator loopt ze af en toe een blokje om. Ze schaamt zich daarvoor. “Buren vragen wat er aan de hand is. Het is even slikken om dat uit te leggen.”

Familie en vrienden dachten in het begin nog dat Melanie zich er wel doorheen zou slaan, omdat ze jong is. “Het raakt je als iemand uit je eigen bubbel dat zegt. Maar als ze me zagen, zagen ze me echt inkakken.”

Mijn huisarts vond dat ik me niet aan moet stellen, omdat ik een jonge meid ben.

Haar omgeving heeft inmiddels dus begrip voor haar longcovidsituatie, in tegenstelling tot haar voormalige huisarts. Die vond dat ze, als jonge meid, gewoon een stukje kon gaan fietsen. “Stel je niet zo aan en doe het maar gewoon.”

Longcovid wordt zwaar onderschat, merkt Melanie. Het onbegrip doet haar pijn. “Er moet meer aandacht naartoe.” Ze hoopt daarom dat, vanwege haar autisme, een laagdrempelige praatgroep wordt georganiseerd in buurthuizen. “Menselijk contact vind ik erg belangrijk. In een Facebookgroep durf ik geen vragen te stellen.”

Ik zie het somber in, maar probeer de moed hoog te houden.

Ze hoopt dat ze deze tijd snel achter zich kan laten. “Maar het is lastig te zeggen of ik ooit weer de oude wordt. Ik zie het somber in, maar probeer de moed hoog te houden.”

Heeft u last van langdurige Covid? Voor betrouwbare informatie, lotgenotencontact en advies kunt u terecht bij het Coronaplein van het Longfonds. Ook zijn er diverse Facebookgroepen waar coronapatiënten met langdurige klachten hun ervaring delen.