Marissa had negen maanden een Oekraïens gezin in huis: ‘Je maakt een keuze om dit te doen’

Recent meldde het Rode Kruis dat er een tekort aan gastgezinnen voor Oekraïense vluchtelingen is. Door de komende winter in Oekraïne, wordt er een grotere vluchtelingenstroom naar Nederland verwacht. “We roepen mensen die een geschikte plek hebben echt op zich te melden”, aldus de organisatie. Marissa Gort uit Roosendaal ving al eerder het gezin van de Oekraïense Anastasiia Knysh op, voor negen maanden. “Maar ik ben geen Moeder Theresa, hoor!”

Toen Marissa en haar man het oorlogsdrama op televisie zagen, wilden ze hulp en ruimte in hun huis in de wijk Tolberg aanbieden. “Je maakt een keuze om dit te doen en hen te helpen. Als je A zegt, moet je ook B doen.”

Gevaarlijke reis

Daarom schreven ze zich in maart in bij Takecarebnb, dat statushouders in contact brengt met gastgezinnen. Reactie bleef daarentegen uit. Na een online beklag, kreeg Marissa wel bericht van een Rode Kruis-medewerker. Zij had een Oekraïens gezin in huis, maar zij konden daar door omstandigheden niet langer blijven. Zodoende kwamen Anastasiia, haar man Alex en hun zoontje Nikita bij Marissa in huis.

We wisten niet of we een uur later wakker zouden worden van het luchtalarm, of dood zouden zijn.

Aan het begin van de oorlog, verhuisde het Oekraïense gezin van hun kleine flat in Kyiv naar een andere stad in Oekraïne. Daar verbleven ze vijf dagen. “Maar mijn man zei dat het binnen een week compleet anders kon zijn. We wisten niet of we een uur later wakker zouden worden van het luchtalarm, of dood zouden zijn. Daarom moesten we vluchten naar het buitenland”, vertelt Anastasiia aan de keukentafel van Marissa.

Hun reis was erg gevaarlijk, vervolgt ze. “Terwijl ik mijn zoontje en twee nichtjes bij me hield, werden auto’s beschoten door de Russen.” Ook viel er een bom in de stad waar ze verbleven. “Het was ongelofelijk eng om te vluchten, dus besloten we een paar dagen te wachten.”

Op een sneeuwachtige dag, vluchtten ze naar Moldavië. Uiteindelijk kwamen ze via Polen bij een vrouw van het Rode Kruis in Rotterdam terecht. Zij bracht hen bij Marissa onder.

Paniek

“We merkten al snel dat we dezelfde normen en waarden hadden”, vertelt de Roosendaalse. Ze is erg positief over haar ervaring als gastgezin. Toch merkte ze dat het voor de oorlogsvluchtelingen die zij opving, in het begin erg wennen was. “Toen ze hier net kwamen en het luchtalarm afging, gaf dat wel paniek”, blikt ze terug. “Ook toen er een vliegtuig overkwam: de laatste keer dat ze dat zagen, vielen er bommen naar beneden.”

Eenmaal gewend in Nederland, hielp Marissa het gezin met alledaagse dingen, zoals boodschappen, financiën en het maken van doktersafspraken. Anastasiia, haar man en haar zoontje verbleven negen maanden bij Marissa, maar hebben inmiddels dankzij haar een eigen woning in Roosendaal. Nikita gaat naar voetbal en de ouders volgen Nederlandse lessen. “Ze willen echt meegaan in de maatschappij. Ik ben heel trots op ze.”

Match maken

Het Rode Kruis is wederom op zoek naar gastgezinnen. Hoeveel dat er in deze regio of provincie zijn, kan een woordvoerder helaas niet vertellen. “Het is een soort rekenmodel, waarbij je het tekort bekijkt en dit afzet tegen hoeveel gastgezinnen je nodig hebt om een match te kunnen maken. Doordat we met verschillende districten werken, dus niet per provincie, is dat lastig uit te diepen.”

Wel is bekend dat er alleen al in de Randstad 1500 gezinnen worden gezocht. Zeker 62 procent van de Oekraïense vluchtelingen wordt door RefugeeHomeNL in de regio Randstad en Eindhoven geplaatst.

Leven gered

Ondanks de nieuwe vluchtelingenstroom, is Marissa niet bereid om zich opnieuw aan te melden als gastgezin. “We willen dit gezin namelijk blijven helpen.” Wel wonen Anastasiaa’s zus en vriendin, dankzij Marissa, inmiddels al een half jaar bij haar schoonouders. Alex’ zus en haar dochters verblijven al enige tijd in De Brink.

Hier kan ik leven, in Oekraïne moest ik overleven.

De inmiddels zwangere Anastasiia is Marissa en haar man eeuwig dankbaar voor het zijn van een gastgezin. “Ze hebben een compleet nieuw leven voor ons gebouwd. We kwamen hier met niks en hebben nu alles. Hier kan ik leven, in Oekraïne moesten we overleven. Zonder hulp van de lokale burgers, hadden we dit niet gekund. Ze hebben ons leven gered.”