Jaarlijks 200 meldingen van mensenhandel in de regio, corona maakt het erger
“Voornamelijk seksuele uitbuiting, maar ook illegale prostitutie, arbeidsuitbuiting en criminele uitbuiting.” Mensenhandelrechercheur Sanne Kivits somt verschillende vormen van mensenhandel op. Op 30 juli is het Werelddag tegen Mensenhandel. Maar hoe zit dat in onze regio? Jaarlijks komen er zo’n 800 meldingen binnen in de regio Zeeland-West-Brabant. In De Markiezaten, waar Bergen op Zoom en Roosendaal onder vallen, zijn dit er ruim 200. Ook corona heeft duidelijk invloed gehad op mensenhandel.
“Vergunde seksclubs waren gesloten, maar de behoefte bleef. Daardoor werd er veel meer gebruik gemaakt van sekssites,” aldus Sjaak Vos. Hij is teamleider bij de Afdeling Vreemdelingen, Identiteit en Mensenhandel (AVIM).
Echte pooiers
“Klanten weten vaak van tevoren niet waar ze terechtkomen. Het kan dus zomaar zijn dat ze met illegale prostitutie in aanraking komen”, vervolgt hij. “Door de advertenties kwamen we bij een hoog aantal prostituees uit Zuid-Amerika en voormalige Oostbloklanden uit.” Ook gastarbeiders, die door corona hun werk zagen wegvallen, belandden in de prostitutie. “Het is maar de vraag of dat vrijwillig gebeurt.”
Het kan zijn dat de foto ’s ochtends wordt verstuurd en ze de volgende dag al in de prostitutie zitten.
Jonge vrouwen komen ook in aanraking met zogenoemde loverboys. Volgens Vos is die term achterhaald. “Het zijn echte pooiers. Vroeger werd het meisje ingepalmd met lieve woordjes en cadeautjes. Tegenwoordig is dat echt niet meer.” Hij merkt dat pooiers nu vooral sexting gebruiken om jonge vrouwen te chanteren. Ze dwingen hen via social media om naaktfoto’s te sturen. “Het kan zijn dat de foto ’s ochtends wordt verstuurd en ze de volgende dag al in de prostitutie zitten.” Vooral kwetsbare meisjes zijn vatbaar voor deze groep jongens. En de daders worden steeds jonger. “Zorgwekkend”, vinden zowel Kivits als Vos. Ze doen er alles aan om het te voorkomen.
Bakermat van mensenhandel
Om mensenhandel te bestrijden, moeten alle gemeenten in Nederland begin volgend jaar een duidelijk beleid hebben. Dat is afgesproken in het actieprogramma Samen tegen Mensenhandel. “Sommige gemeenten zijn daarin al heel actief”, ziet Vos.
In een aantal gemeenten wordt al nauw samengewerkt met zorgcoördinatoren en opvanglocaties van het landelijk Coördinatiecentrum tegen Mensenhandel. Zij staan in contact met slachtoffers en bieden hulp en ondersteuning. “Wij zitten vooral op het strafrechtelijke gedeelte”, aldus Kivits.
Ook Bergen op Zoom en Roosendaal werken al aan een duidelijk beleid. Al zijn er nog wel wat stappen te zetten. Toch zijn er ook gemeenten die nog helemaal geen beleid hebben. De kans is groot dat er daardoor weinig zicht is op wat er zich achter de voordeur afspeelt. “Illegale prostitutie is de bakermat van mensenhandel”, volgens Vos. Als de gemeente niet handhaaft, kan de politie signalen van mensenhandel mislopen.
Lastig fenomeen
De AVIM investeert daarom in voorlichting aan gemeenten en wijkagenten. Zodat ze meerdere vormen van mensenhandel tegen kunnen gaan. De gemeente Tilburg organiseerde zelfs een Week tegen Mensenhandel. Hierin werd uitleg gegeven over het signaleren ervan.
In de regio Markiezaten leren wijkagenten onder andere hoe ze moeten kijken naar mensen in een woning, waar meldingen van illegale prostitutie over zijn binnengekomen. Vos: “Als je van een prostituee haar gegevens wil controleren, maar haar identiteitsbewijs wordt door iemand anders in het huis overhandigd, dan is dat al een signaal van mensenhandel.” Maar, zo concludeert Kivits: “Het is en blijft een heel lastig fenomeen om te herkennen.”