Met gedichten verwerkt Woensdrechtse Vincent zijn motorongeluk

Zes weken geleden werd de redactie van ZuidWest Update flink opgeschrikt. Collega Vincent Krijtenburg liep tijdens een motorritje langs de Oosterschelde namelijk meerdere botbreuken op, toen hij werd aangereden door een auto. Om het motorongeluk te verwerken, schreef hij tijdens zijn herstelperiode een boek met drieëndertig korte gedichten. ‘Zie dat het fout gaat. Nee, dit gebeurt toch niet echt? Remmen is te laat.’

Een automobilist zag Vincent over het hoofd, toen hij via een provinciale weg in het Zeeuwse Kruiningen de snelweg op reed richting zijn huis in Woensdrecht. “Het gebeurde in een bocht, waardoor ik niet meer kon remmen of uitwijken.” Voor hij het wist lag hij op de grond, met zijn motor op zijn linkerbeen.

In het ziekenhuis in Goes bleek dat zowel zijn kuitbeen als scheenbeen gebroken waren door de val. Dezelfde dag werd hij nog geopereerd. In zijn scheenbeen werden metalen pinnen geplaatst, die met vier schroeven zijn vastgezet. Zijn kuitbeen moest uit zichzelf helen. Dat mocht hij zes weken niet belasten. Om toch bezig te blijven, begon hij haiku’s te schrijven: gedichten met een vaststaand lettergrepenstramien.

Best abstract

Slachtofferhulp raadde hem namelijk aan om over het ongeluk te praten. In Vincents geval werd het dus schrijven. “Het is een uitlaatklep, waarmee ik mijn gevoelens onder woorden kan brengen.”

Zijn eerste haiku bedacht hij toen hij lag te wachten op zijn operatie. “In gedachten ging ik terug naar het moment. Voor ik het wist stond mijn hele telefoon vol.”

In zijn paperbackbundel geeft Vincent context bij de haiku’s. “Die zijn namelijk best abstract.” Hij beschrijft daarom ook de weg van huis, het ongeluk en zijn herstel. Een verhaal over (on)geluk. De haakjes zijn bewust. “Een kwartier voor het ongeluk voelde ik dat een riempje van mijn helm los zat. Ik ben gestopt om die vast te maken, maar stel je voor dat ik dat niet had gedaan… Ik ben dankbaar voor het leed dat bespaard is gebleven.”

Overkoepelend thema

Ondanks dat hij wilde debuteren met een boek over camperreizen met kinderen, ziet hij dit boek ook als een geluk. Hij liep daarnaast namelijk al langer rond met het idee om een gedichtenbundel uit te brengen. “Maar in die haiku’s zat geen samenhang. Het ging over dagelijkse dingen, als vakanties en doucheputjes. Nu kreeg ik een overkoepelend thema in mijn schoot geworpen.”

Revalideren

Het meest gelukkig is Vincent om het nieuws dat hij woensdag kreeg van de chirurg: hij mag beginnen met revalideren. Tijdens fysiotherapie leert hij stapje voor stapje weer te lopen. “Op dat nieuws heb ik wel een taartje gegeten.”

Ondanks zijn ongeluk, is Vincent niet bang om weer op een motor te stappen. “Ik ga het niet overhaasten. Eerst weer opnieuw leren lopen en autorijden en dan op zoek naar een nieuwe motor. Die is total loss.” Met het geld dat hij ophaalt met zijn 32 pagina’s tellende gedichtenbundel van 22 euro, hoopt hij een nieuwe motor te kunnen kopen. “Want als ik er nu een zie rijden, word ik toch wel jaloers.”