Nieuwsanalyse – Fantoompijn in de Bergse oppositie

De nieuwe Bergse coalitie is een feit en het college staat in de startblokken. Met de fracties van VVD, Lokaal Realisme, D66, PvdA/GroenLinks en CDA/V-BoZ lijkt een stevig motorblok voorhanden. Bij elkaar vertegenwoordigen de coalitiepartijen 19 van de 33 zetels. Reken daarbij de gedoogsteun van 50Plus en fractie Akkaya dan mag de coalitie rekenen op een tweederde steun van de Bergse gemeenteraad. Een begin van eenheid in een versnipperd politiek landschap van vijftien raadsfracties.

Tegelijk is er fantoompijn bij de oppositie. De grootste raadspartij, GBWP, heeft ondanks de zes zetels het nakijken en dat doet pijn. Volgens informateur Dick de Cloe dient GBWP te zoeken naar een nieuwe rol, na het zetelverlies bij de verkiezingen. Met drie zetels van de tien verloren, én het vertrek van Aydin Akkaya, is de partij bijna gehalveerd in zetelomvang. De partij heeft de rol als teamleider van de snippers.

Woensdagavond presenteerden (in)formateurs De Cloe en Bos het resultaat van hun inspanningen. De raadspartijen kunnen nog één keer hun mening geven over het coalitieakkoord, alvorens de gemeenteraad het bestuursdocument op 24 mei vaststelt en het nieuwe college in functie treedt. GBWP-woordvoerder Paul Schut reageert koeltjes op de nu afgeronde formatieperiode. “Dank jullie wel, dat we nog één keer aan tafel mochten zitten met het clubje dat nu de coalitie vormt”, klonk het licht cynisch. “Niet dat we welkom waren, overigens.”

Schut laat duidelijk merken dat een coalitiedeelname voor GBWP niet aan de orde kón zijn, hoe graag de partij dat zelf ook had gewild. Dat steekt. En het steekt hem ook dat er door de coalitie slecht is gecommuniceerd. De lijst van deelnemende partijen is al vóór het weekeinde onder embargo naar de pers gestuurd, het overzicht van de vijf wethouders volgde dinsdagmorgen. Pas later die dag zou de gemeenteraad op de hoogte zijn gesteld – merkt Schut op.

Het doet pijn, afscheid nemen van het pluche. Na twintig jaar aan de knoppen te hebben gedraaid, kan GBWP nu genoegen nemen met een oppositierol. Een rol als teamleider van de snippers. Want één- en tweepitters zijn er volop, in de oppositie. Maar GBWP aanvaardt de nieuwe rol met waardigheid. “GBWP is een bestuurlijke partij en dat wil ze ook blijven”, merkt Paul Schut op. Hij wenst de coalitie en oppositie “het allerbeste” en hoopt met de gehele raad een heldere, transparante en open bestuursperiode tegemoet te gaan.

GBWP toont zich een waardige verliezer en dat is sjiek. Minder verfijnd is de wijze waarop een diep teleurgestelde Ton Linssen (Lijst Linssen) de coalitie via social media afschildert. Wethouder Dominique Hopmans zou als de nieuwe ‘messias’ zijn binnengehaald. En in dezelfde beeldspraak betitelt hij de raadsleden van V-BoZ als ‘Farizeeërs’, oftewel de Schriftgeleerden die Christus aan de Romeinen uitleverden en lieten kruisigen. Het woord staat inmiddels synoniem voor huichelarij en schijnheiligheid. Bijbelse beeldspraak over verraad koppelen aan het (christelijke) CDA is in dit geval weinig subtiel.

Maar het gaat Linssen niet om subtiliteit. Het gaat hem om wraak. Ton Linssen is teleurgesteld in de twee raadsleden van V-BoZ, die uit zijn partij zijn gestapt, en dat laat hij merken ook. Opmerkelijk genoeg is het vroegere succes van zijn partij, inmiddels vijftien jaar geleden, te danken aan overgestapte raadsleden van andere partijen. Die kwamen allemaal uit de (toenmalige) oppositie van SP, VVD en Wij. De politiek voorman staat nu alleen aan het roer van zijn partij.

En dan is er Louis van der Kallen. De voorman van de BSD gaat consequent in het zwart gekleed naar de gemeenteraad. Mét een zilveren Sint Bridgitskruis op zijn jas, de symbolieke talisman die bescherming moet bieden tegen het gevaar dat Bergen op Zoom te wachten staat. Louis is in de politieke rouw, zo zegt hij zelf, en zal dat vier jaar blijven.

De nieuwe coalitie heeft de zware taak, om Bergen financieel gezond te maken én te houden – en een balans te zoeken tussen zinvol bezuinigen en noodzakelijk investeren. Een even zo zware opdracht rust op de schouders van GBWP, door eenheid te smeden in een oppositie die in verbittering, verwarring en verwondering verkeert. Geen makkelijke klus, maar GBWP zal ongetwijfeld de nieuwe rol als oppositieleider met verve oppakken.