Woensdrecht

Nieuwsanalyse – Schuurbiers zal het lek in eigen kring moeten zoeken

Wie had toegang tot de oude personeelsbestanden van de wethouder? Dat is de grote vraag bij het onderzoek dat nu wordt uitgevoerd.

Han Verbeem Han Verbeem

De pijnlijke ontslagperikelen van Rainier Schuurbiers -inmiddels wethouder in Woensdrecht- uit 2015 liggen op straat. Het heeft alles weg van een gerichte aanval. Van de toenmalige werkgever is dat niet te verwachten. Het Sprundels aannemersbedrijf waarmee Schuurbiers destijds het arbeidsconflict had bestaat immers niet meer. De kans dat een oud-medewerker of betrokkene van dit bedrijf na negen jaar nu nog naar buiten treedt, is klein. Schuurbiers zal het lek eerder in eigen kring moeten zoeken. Iemand -of wellicht meerdere personen- met directe toegang tot gevoelige informatie over de persoon van de wethouder.

Om één en ander in perspectief te plaatsen: het bewuste arbeidsconflict was op een moment dat het bedrijf reorganiseerde en er mensen uit moesten. Belangrijker nog dan het oprakelen van het conflict na negen jaar, is de wie- en-waarom-vraag. Want waarom juist nú deze actie, en niet twee jaar geleden bij zijn benoeming als wethouder? Wie zit erachter en welk doel is daarbij gediend? Degene die de informatie anoniem en doelbewust naar buiten heeft gebracht, wil Schuurbiers blijkbaar langs twee kanten raken. Enerzijds in politiek opzicht -door zijn positie bij de fractievoorzitters door het slijk te halen- en daarnaast is de briefverzender uit op een publiekelijke vernedering van Schuurbiers via de media.

Het doel lijkt niet bereikt: Schuurbiers toont zich strijdbaar en ziet zich gesteund door een meerderheid van de raad én de burgemeester. Tegelijk laat burgemeester Steven Adriaansen een diepgaand onderzoek uitvoeren naar de kwestie. Want deze is niet alleen beschadigend voor Rainier Schuurbiers, maar schaadt ook het publieke vertrouwen in het gehele lokaal bestuur.

Een reconstructie*: woensdag 15 mei belandt bij het Woensdrechtse gemeentehuis in Hoogerheide een pakket -afzender onbekend- met daarin zes gesloten enveloppen, bedoeld voor de fractievoorzitters van de gemeenteraad. Eenzelfde brief beland op de redactie van Omroep Brabant. De enveloppen hebben dezelfde inhoud: negen kantjes met gevoelige informatie over de ontslagprocedure van wethouder Rainier Schuurbiers bij een aannemersbedrijf waar hij dan al vele jaren heeft gewerkt. De vijf vastgeniete velletjes bevatten kopieën uit diens personeelsdossier. Vanwege het Pinksterweekend krijgen de fractievoorzitters pas dinsdagmiddag 21 mei de enveloppen in hun postvakken. Raadsgriffier Kees Adriaanse stuurt hen die middag omstreeks half drie een mailtje “dat er een vertrouwelijke brief” voor hen klaarligt. De griffier kent op dat moment de inhoud niet.

De kwestie is niet alleen beschadigend voor Rainier Schuurbiers, maar schaadt ook het vertrouwen in het gehele lokaal bestuur.

Omroep Brabant heeft de stukken dan al vijf dagen in bezit en publiceert vrijdag 17 mei rond het middaguur over de ontslagkwestie van 2015. Zo zou er sprake zijn geweest van een ontslag op staande voet en benadeling van de werkgever, met vermeende inzet van bedrijfsmiddelen en medewerkers voor eigen doeleinden.

Burgemeester Adriaansen en wethouder Schuurbiers komen aan het eind van die vrijdagmiddag via een woordvoerder met korte statements. Adriaansen ziet het arbeidsconflict van destijds als een privékwestie en Schuurbiers is vooral geraakt door de persoonlijke aanval die geheel buiten hem om plaatsvindt. Hij herkent zich niet in het beeld dat nu van hem ontstaat, en met zijn toenmalige werkgever heeft hij uiteindelijk overeenstemming bereikt. De oppositiepartijen AKT, PvdA en VVD vragen woensdag 22 mei om een extra raad en willen dat Schuurbiers tijdelijk zijn taken voorlopig neerlegt. Daarin krijgen ze echter geen steun van de coalitiepartijen, zo blijkt uit het presidiumoverleg van donderdag 23 mei. Diezelfde avond legt Schuurbiers een korte verklaring af vóór het begin van een raadsvergadering over arbeidsmigranten. Hij is geraakt, maar laat zich niet uit het veld slaan – zo maakt hij duidelijk.

Hoe pijnlijk de kwestie voor Schuurbiers ook is, de brievenactie lijkt het tegenovergestelde te bereiken. Velen steunen hem en zien de anonieme ‘klokkenluidersactie’ als een laaghartige afrekeningspoging. Waarbij opgemerkt: het is niet handig van Schuurbiers om al daags na de publicatie bij Omroep Brabant in een kranteninterview in de verdediging te schieten over het vermeende wangedrag van destijds. “Ik ben integer”, is daarbij zijn verweer. Daarover mogen anderen oordelen. Voor Schuurbiers is een afwachtende houding meer op zijn plaats, daarmee loopt hij ook het onderzoek dat nu gaande is niet voor de voeten. ‘Wie geschoren wordt, moet stilzitten’, zo luidt immers het spreekwoord. Zeker als de scheerder zich in eigen hand lijkt te snijden.

*) Bronnen: