Palestinamars trekt door Bergse straten: de terugkeer van de vredesbeweging

Palestijnse vlaggen, zwart-witgeblokte sjaals, anti-oorlogsleuzen, protestborden en spandoeken: de solidariteit is terug Bergen op Zoom. Zaterdag liepen honderden mensen mee in de vredesmars tégen het geweld in Gaza en vóór de Palestijnse vrijheid. Sinds de anti-kernwapenacties bij Woensdrecht lijkt na veertig jaar sprake van een nieuwe vredesbeweging. “Dit is nog maar het begin”, kondigt organisator Niels Minnaard aan.

Tala Alkabra (16) is scholier op het MollerJuvenaat in Bergen op Zoom en spreekt bij de Vredesdemonstratie voor Palestina, zaterdagmiddag op het Thaliaplein. “Het gaat om menselijkheid, mededogen en het recht van elk kind om in vrede en veiligheid op te groeien. Wij hebben het recht om te dromen, te spelen en te leren zonder de constante dreiging van geweld.”

Niet in de klas

Tala is ze geboren in Syrië en op jonge leeftijd met haar familie meegekomen naar Nederland. “Nee, bij ons in de klas wordt er niet over de oorlog in Gaza gesproken”, zegt ze. En dat vindt ze jammer. Er vallen duizenden slachtoffers, veel kinderen en tieners, anderhalf miljoen mensen zijn op de vlucht. “Dit raakt jongeren ook hier enorm, het heeft impact.”

Geen communicatie

Sinds de hevige Israëlische luchtaanvallen van vrijdagavond ligt de communicatie in Gaza volledig stil. Geen internet, geen telefoon, geen radio of tv. Majdolin Ashour is een student van Palestijnse afkomst en woont in Nederland. Zij leest een bericht voor dat ze nog vóór de mediablokkade van haar oom heeft ontvangen. Hij werkt voor de hulporganisatie de Rode Halve Maan, vergelijkbaar met het Rode Kruis. “Mensen staan uren in de rij voor een homp brood. Oud brood, want er is een tekort aan meel en alle andere voedingsmiddelen.” Ze spreekt over gruwelen, te erg om ze te beschrijven, een lucht van ontbinding hangt in de straten van Gaza. “En dat laten wij allemaal gebeuren”, roept Madjolin met geëmotioneerde stem. “Hoelang moet het duren? Staakt het vuren”, scandeert de menigte.

Burgerlijke ongehoorzaamheid

Volgens vredesactivist Ludo den Brabander is het tijd voor burgerlijke ongehoorzaamheid. “We kunnen niet stilzitten en niets doen. Boycot Isralische producten”, zo roept hij de toehoorders op. “Kom in actie en ga het stadhuis bezetten, zoals de klimaatactivisten de A12 blokkeren.” Opnieuw volgt luid applaus en het klinkt “From the river to the sea, Palestine wil be free.” Voor de demonstranten is het overduidelijk: de Israëlische regering pleegt genocide op het Palestijnse volk, premier Nethanyahu is een oorlogsmisdadiger. Er vallen zware woorden over Israël.

Saamhorigheid

Enkele raadsleden uit Bergen op Zoom lopen mee met de Vredesdemonstratie en hebben zelfs een actieve rol bij de organisatie. Raadslid Yusuf Kaplan (PvdA) en Alperen Yilmaz (GBWP) lopen voorop in de tocht en regelen het verkeer. Ook de SP is vertegenwoordigd in het protest. Het protest loopt soepel en ondanks de woede over het oorlogsgeweld overheerst vooral een gevoel van onderlinge saamhorigheid. Kinderen zwaaien met vlaggetjes, een jongetje van pakweg zeven jaar spreekt pro-Palestijnse leuzen door de microfoon. Een oudere man in een rolstoel roept ‘Alahu Akbar’, God is groot. Niels Minnaard, één van de organisatoren, kan na afloop met tevredenheid terugblikken op een “extreem positief verlopen actie.”

Ergernis

Toch is niet iedereen tevreden met het verloop van de demonstratie. Raadslid Jim Bernaards van de VVD ergert zich aan de eenzijdigheid van het vredesprotest. “Er is opzettelijk opgeroepen tot geweld en tot het wegvagen van Israël, dat keuren wij absoluut af”, zo verklaart hij. “Dat draagt bij aan een antisemitisch klimaat waar wij ons ernstig zorgen over maken.” De VVD-voorman neemt vooral aanstoot aan de uitgesproken anti-Israëlleuzen en roept via sociale media andere raadsfracties op afstand te nemen. Later die middag trekt de VVD deze oproep weer in.

Verbindend

Selin Karar (GroenLinks) voelt zich ongemakkelijk bij polariserende slogans en verklaringen, en benadrukt dat het haar vooral gaat om de vrede, in een gebied dat al zo lang door oorlog en geweld wordt geteisterd. Een vredesmars moet verbindend zijn, benadrukt ze. “Er zijn zoveel slachtoffers, aan beide zijden. Dit geweld moet zo snel als mogelijk stoppen.”