Papierpleziertjes van Femke veroverden het internet: ‘Zag zelfs al tattoos’

Eind 2015 plaatste Femke Kuijpers (44) uit Roosendaal ‘voor de lol’ een klein gedichtje op Facebook. Nu – ruim vijf jaar later – runt ze het razend populaire Papierpleziertjes, worden haar teksten tienduizenden keren gedeeld en vliegen de producten met haar inspirerende, emotionele of juist opbeurende creaties over de toonbank. “Het is een beetje groot geworden.”

Dat is een understatement. Deze week verhuisde Femke eindelijk naar een écht kantoor. “Tot nu toe deed ik alles vanuit huis. Maar de laatste tijd moesten we over de dozen vol bestellingen naar de koelkast klimmen. Met drie rennende kids, was dat geen optie meer.”

Je kunt je haast niet voorstellen dat de Roosendaalse een dikke vijf jaar geleden nog voor de klas stond. “Ik had altijd iets met taal. Mooie quotes of bijzondere songteksten, bijvoorbeeld.” Toch wordt het zaadje voor Papierpleziertjes pas geplant tijdens haar eerste zwangerschap in 2015. “Langzaam begon ik wat tekstjes te schrijven, die ik af en toe op Facebook plaatste.”

Ik kreeg ineens reacties van mensen die ik helemaal niet kende.

Niet dat ze daar serieuze bedoelingen mee had. “Ik vond het vooral leuk om met vrienden te delen. Maar toen kreeg ik ineens reacties van mensen die ik helemaal niet kende.” Vanaf dat moment ging het snel. “Zelf ben ik van nature geen ondernemer, maar mijn vriend wel. Hij stelde voor om wenskaartjes te maken met mijn teksten erop.” En daar bleef het niet bij: van babykleertjes tot kalenders en van borrelplanken tot armbandjes. Het is inmiddels allemaal te vinden in de webshop. Uiteraard voorzien van haar alias: ‘Fem.’.

Regelmatig komt ze ergens een van haar creaties tegen. “Op Facebook bijna dagelijks. En bij een lunchroom in de buurt staat er een op de muur. Net als in het oncologiecentrum, trouwens. Laatst kreeg ik een belletje van een vriendin. Die zag mijn kaartjes liggen in een winkel in Friesland. En ik heb zelfs al foto’s gezien van mensen die een tekst hebben laten tatoeëren.”

Toch zijn die spontane ontdekkingen niet altijd even leuk. “Soms zie ik zo’n tekst zonder mijn naam erbij. Vaak ook nog eens in een compleet ander lettertype.” Niet dat het haar om de verdiensten gaat. “Allesbehalve. Laatst was er een school die naar alle leerlingen een kaartje stuurde met een van mijn teksten. Superleuk, toch? Als ze zoiets aan me vragen, geef ik ze met liefde die kaartjes gratis. Maar het is wel leuk als er ergens ieniemienie mijn naam bijstaat.”

Dan lig ik in bed en moet ik snel onder de deken iets in mijn notities zetten, voor ik het vergeet.

En haar inspiratie is nog lang niet op. “Mijn telefoon staat vol woorden of zinnetjes voor nieuwe tekstjes. Die komen af en toe zo in me op. Dan lig ik in bed en moet ik snel onder de deken iets in mijn notities zetten, voor ik het vergeet.” Die teksten kunnen over van alles en nog wat gaan. “Van ziekte, euthanasie en doodgeboren kindjes tot aan hele blije gebeurtenissen. Het mooiste is als mensen zeggen dat het lijkt of ik iets speciaal voor hen geschreven heb. Dat het precies is wat zij die dag nodig hadden.”