Pareltjes scoren op de vrijmarkt in Halsteren: ‘Ik heb een laaf gekocht voor maar één euro!’

Om zes uur ’s ochtends verschenen de eerste verkopers én kopers al op Landgoed De Beek in Halsteren. Speciaal voor de vrijmarkt, die jaarlijks plaatsvindt op Koningsdag. Het hele landgoed lag vol kleedjes, massaal bezaaid met tweedehands koopjes. “Wij verkopen hier alles voor de helft van de prijs.”

Twee vriendinnen staan met hun kramen in het hart van de vrijmarkt. “Wij zijn hier al sinds zes uur vanmorgen”, vertelt de ene. “Dat doen we speciaal zodat we naast elkaar kunnen staan”, vult haar vriendin aan. En dat is inderdaad nodig, want om half tien waren alle plekken langs de wandelpaden al bezet.

We hebben de zolder maar eens goed opgeruimd.

Een jongen en zijn vader hebben twee kleden vol met speelgoed liggen. “Alles voor de helft van de prijs”, roepen ze. “Want we willen er vanaf, en wat geld verdienen!”, vertelt de jonge handelaar.

Over zo’n vrijmarkt lopen is altijd alsof je een paar jaar terug in de tijd gaat. “We hebben de zolder maar eens goed opgeruimd”, vertelt een feestelijk geklede verkoopster. En sommigen sparen gewoon een heel jaar hun spullen op. “Wat je hier nu ziet liggen is eigenlijk gewoon mijn gezin. Hun schoenen en kleren”, zegt een man. Hij had een flink feestje gebouwd tijdens Koningsnacht, maar stond donderdagochtend om zeven uur al met zijn spullen op het landgoed. “Ik voel me eigenlijk best prima.”

Die laven verkoop ik door met winst.

Waar veel bezoekers vooral voor het plezier komen, lopen er ook een paar speurneuzen rond. “Ik heb een aantal laven gekocht, voor maar één euro per stuk”, vertelt een wat oudere man trots. “Of nou ja, mijn vrouw heeft ze gekocht. Ik moet ze alleen dragen.” Hij pakt een laaf, afkomstig uit de Efteling, uit zijn tas. “Daar betaal je normaal gesproken veertig euro voor. Geweldig toch.” Niet dat hij de beeldjes zelf houdt. “Nee joh, die verkopen we voor twintig euro weer door. Da’s handel!”

Nu meneer en zijn vrouw de vrijmarkt van Halsteren zijn afgestruind, gaan ze door naar de volgende. “Ik denk dat we nu naar Roosendaal gaan. Tot ziens!”