Rondreizende Bospoort krijgt plek in Anton van Duinkerkenpark

Jarenlang dook de Bospoort op verschillende plekken op binnen Bergen op Zoom. Sinds deze week heeft het kunstwerk haar definitieve plek gevonden. Aan het Baseliuspad in het Anton van Duinkerkenpark pronkt de Bospoort. Volgens voormalig projectleider erfgoed Tom van Eekelen waren verschillende opties mogelijk voor de poort. Uiteindelijk bleek het stadspark de meest geschikte locatie voor de Bospoort.

Van Eekelen lepelt zo de geschiedenis van de Bospoort op. “Vroeger had de stad Bergen op Zoom een aantal stadspoorten. Zoals we allemaal wel de Gevangenepoort kennen, hadden we ook de Bospoort, de Steenbergse Poort, maar ook de Wouwse Poort”, vertelt Van Eekelen. “Het idee achter de Bospoort is in 2006-2007 ontstaan. Het kunstenaarscollectief Krot & Co kwam met het idee om een kunstwerk te creëren met een knipoog naar de Bospoort van toen. Daar is dit kunstwerk uit voortgekomen.”

Rondreizend circus

De moderne Bospoort acteerde de laatste jaren wat als een rondreizend circus. In verschillende straten dook het kunstwerk op, waarna het achter het Eventumgebouw werd gestald. “In eerste instantie was het de bedoeling dat deze poort tijdelijk in de Bosstraat zou komen. Dus gedurende de zomermaanden zou het in de stad staan. Rond Krabbenfoor, Monumentendag, rond die periode zou de poort er dan staan. En dat zou elke keer weer een feestje zijn”, vervolgt Van Eekeren.

“Maar naar verloop van tijd kwam er steeds meer kritiek op de poort”, vult de voormalig projectleider Erfgoed aan. “Hij zou in de weg staan. Zowel voor de bewoners als voor het verkeer dat daar langs raasde. En het was elke keer weer een dure investering om die poort weer op te bouwen en weer af te breken. Vanuit verschillende partijen is er gekeken of er een alternatieve plek beschikbaar was. Dit keer voor een definitieve plek.”

Poort met een functie

Die definitieve plek is er gekomen met de plek aan het Baseliuspad in het stadspark van Bergen op Zoom. “We hebben een aantal locaties bekeken. We hebben gekeken naar het bos van landgoed Lievensberg, gewoon tussen de bomen. Een andere locatie was de Boulevard. En een derde locatie was elders in het Anton van Duinkerkenpark. En dat om de doodeenvoudige reden dat de kunstenaars zeiden dat het een poort moest zijn met een functie. Dat je er doorheen kan rijden, maar niet zomaar dat het ergens stilstaat”, aldus Van Eekelen.