Sandra is mantelzorger voor haar man Ron: ‘Het wordt soms wel onderschat’

Sandra Masseurs uit Heerle werkt in de gehandicaptenzorg. Naast haar job heeft ze er thuis nog een extra baan naast. Haar man Ron heeft zorg nodig, omdat hij zelf niet alles meer kan, doordat hij een zware hersenbloeding gehad heeft en daardoor een halfzijdige verlamming heeft.

“Het is heel erg moeilijk geweest. Vooral omdat het ook zo plotseling is gebeurd”, vertelt Ron. Sinds 2019 moet Ron leven met zijn handicap en dat gaat hem en zijn vrouw dan ook zeker niet in de koude kleren zitten.

Ron kreeg te maken met een flinke hersenbloeding. Daardoor is hij uiteindelijk halfzijdig verlamd, hierdoor kan hij zijn rechterarm niet meer gebruiken. Als dat al niet genoeg was, kreeg Ron ook te maken met epilepsie, laatstgenoemde is nu stabiel.

Zelfs nu met mijn handicap probeer ik nog steeds mensen te helpen die hulp nodig hebben.

Voorheen kon Ron alles zelf. Hij helpt graag mensen en hielp voor zijn werk ook mensen met autopech langs de weg. Dat hij zijn werk niet meer kan uitvoeren doet hem veel pijn. Gelukkig komen zijn collega’s hem af en toe wel eens ophalen om een dagje mee te gaan. “Dit waardeer ik heel erg”, zegt hij trots. Toch probeert hij hier en daar nog steeds hulp te bieden. “Zelfs nu met mijn handicap probeer ik nog steeds mensen te helpen die hulp nodig hebben.”

Mantelzorg

Mantelzorg is iets wat je overkomt. “In het begin was het echt trappelen en overleven. Je wordt in het diepe gegooid”, legt Sandra uit. Alles was nieuw voor de mantelzorger die betrokken werd in de zorg voor haar man.

We zijn altijd eerlijk naar elkaar en zeggen wat er nodig is.

In het begin botste en knalde het wel eens. Beiden moesten ze leren omgaan met de nieuwe manier van leven. Uiteindelijk heeft het echtpaar samen hun weg kunnen vinden. “We zijn altijd eerlijk naar elkaar en zeggen wat er nodig is”, vertellen ze. Ze vinden samen ook veel afleiding in hun huisdieren die ook vrolijkheid en liefde brengen. Twee katten en een hondje. “Ik zou niet weten wat ik zonder ze zou moeten”, vertelt Sandra.

Dag van de Mantelzorg

“Je moet leren om aan de bel te durven trekken”, legt Sandra uit. Vrij snel besloot zij zich daarom aan te sluiten bij Stichting Mantelzorg. Mede door Mantelzorg Roosendaal heeft Sandra haar weg kunnen vinden.

Toch denkt ze dat het soms wel eens onderschat wordt wat zij als mantelzorger doet. “Mensen zien het natuurlijk alleen de buitenkant.” Ze vindt dan ook dat hier best wel wat meer ruchtbaarheid aan gegeven mag worden. De Dag van de Mantelzorg op vrijdag 10 november vindt Sandra dan ook een mooi initiatief.