Schoenmaker stopt noodgedwongen en gaat vervroegd met pensioen

Schoenmaker Cees van Sundert was van plan om over tien maanden met pensioen te gaan. Maar de sloop- en nieuwbouwplannen met het pand waar hij in zit aan de Kastanjelaan in Bergen op Zoom gooien roet in het eten. Terwijl de winkels om hem heen één voor één verdwijnen, rond Cees zijn laatste werkzaamheden af tijdens de laatste week dat zijn zaak nog open is.

Door: Vincent Krijtenburg en Roland Pijnen
Van je passie je beroep maken, het ‘overkwam’ Cees van Sundert. Via een kennis kwam hij in aanraking met de taken van de ambachtsman. Van Sundert is met ietwat toeval in het vak gerold, maar het was liefde op het eerste gezicht. Hij besloot het werk in de bouw achter zich te laten en aan de slag te gaan als schoenmaker. 40 jaar maakt en repareert Van Sundert schoenen en ander schoeisel zoals laarzen, sandalen, klompen en mocassins.

Doorstart

Van Sundert had graag gezien dat zijn schoenmakerij een doorstart maakte. Hij keek vooruit en dacht in oplossingen. “Ik wilde iemand aannemen om het vak te leren, zodat diegene de zaak kon overnemen. In het vervolg zou ik bij kunnen springen, en niet meer andersom.” Maar nu hij noodgedwongen zijn deuren zal gaan sluiten, valt dat plan in duigen. Kort geleden was er iemand die interesse had, maar dat was te kortdag.
Zelf een doorstart maken en in een nieuw pand terecht komen zag hij niet als reële mogelijkheid. Hij moest dan een hoop investeren en zou dat op korte tijd niet terug verdienen. Ook duurde het te lang voordat hij zijn intrek kon nemen en er hing een te hoog prijskaartje aan vast. Hierdoor komt er een einde aan schoenmakerij Cees van Sundert. De manier waarop dat gebeurt, vind hij heel jammer. “Met deze gedachte start je geen bedrijf.’

Beroep

“Het is heel afwissend werk. Ik blijf leren en het verveelt nooit.” De schoenmaker blijft bij zijn leest, al is hij tegelijkertijd sleutelmaker. “In een schoenmakerij is er een sleutelmakerij, dat was al zo toen ik voor een baas werkte. Dat zit helemaal ingebakken in de cultuur, het is een gegeven.”
Het beroep schoenmaker dreigt te verdwijnen en wordt langzamerhand een verdwenen ambacht. Dat is iets wat Van Sundert beseft. “Vroeger waren er meerdere schoenmaker-opleidingen, nu alleen in Utrecht.” Hij baalt daarvan en zal het sociale aspect missen, want zoals hij zelf zegt, houdt hij ervan om een praatje te maken. “Er wordt dikwijls een praatje gemaakt, vaak over het praatje van de dag.” Hij ziet dat daar in grote winkels geen tijd meer voor is.

Vertrouwd gezicht

De laatste werkdag is op 19 december. Van Sundert neemt geen nieuwe klusjes aan, want er is nog een hoop werk te verrichten. Hij heeft naar eigen zeggen bijna nooit gezegd: deze klus lukt me niet. In al die jaren heeft Van Sundert een flinke klantenkring opgebouwd. Hij is blij met het vertrouwen dat ze in hem hebben gehad en bedankt ze daarvoor.