Telefoonverbod op middelbare scholen: ‘Ik vind het onzin’

Mobiele telefoons leiden af en zorgen ervoor dat leerlingen slechter presteren. Daarom heeft de overheid besloten dat telefoons per 1 januari niet meer gebruikt mogen worden in de klas. Leerlingen en docenten begrijpen het verbod, maar hebben er gemengde gevoelens bij.

Op het Jan Tinbergen College (JTC) in Roosendaal is het niet nieuw dat de telefoon niet gebruikt mag worden tijdens de les. “Op onze school hebben wij de telefoontas in het lokaal. Hier stoppen de leerlingen vóór de les allemaal hun telefoon in”, legt docent Nina Robart uit. Als de les voorbij is, kunnen de leerlingen hun smartphone weer uit de telefoontas halen.

Die telefoon wil je gewoon graag bij je hebben. Je wilt niks missen.

“De telefoon zorgt natuurlijk voor veel afleiding en kan daarom zorgen voor concentratieproblemen”, legt Robart uit. Daarom vindt ze dat telefoons niet thuishoren in de lokalen. “Wij willen dat de lessen voor de leerlingen zo effectief mogelijk zijn.” Anderzijds kan de docent zich maar al te goed inleven in haar leerlingen. “We zijn allemaal jong geweest. Die telefoon wil je gewoon graag bij je hebben. Je wilt niks missen.”

Als je op je telefoon zit tijdens de les, krijg je de lesstof niet mee. Dat is dan jouw eigen probleem.

De meeste leerlingen zijn dan ook niet te spreken over de nieuwe regel. “Ik vind het niet zo chill. Je kunt nu tijdens de les niet meer even op Magister kijken op je telefoon. Nu moet ik hiervoor mijn laptop persé pakken”, vertelt een leerling tijdens de maatschappijleer les. Een andere klasgenoot voelt niks voor de regel, en vindt dat je als leerling zelf verantwoordelijkheid kan nemen.  “Als je op je telefoon zit tijdens de les, krijg je de lesstof niet mee. Dat is dan jouw eigen probleem.”

De school hanteert al een paar jaar de zogenaamde ‘blauwe kaart’. “Als je je telefoon gebruikt in de klas dan krijg je een blauwe kaart, dit maakt dan dat je een uur moet nablijven”, legt een leerling uit.

Wij hebben ruim 1700 leerlingen, om die allemaal te moeten gaan controleren is vrij lastig.

Het handhaven op de regel wordt volgens de geschiedenis- en maatschappijleerdocent wel een opgave. “Wie zegt bijvoorbeeld dat de telefoon niet helemaal onderin de tas gestopt wordt.” Het JTC is een grote school en dat maakt het naleven wat lastiger. “Wij hebben ruim 1700 leerlingen, om die allemaal te moeten gaan controleren is vrij lastig.”

Uiteindelijk streeft het JTC ernaar om een telefoonvrije school te worden. Dit gaat echter niet over één nacht ijs. De leerlingen krijgen nu via hun telefoon roosterwijzingen en andere zaken door. “We zullen als school dan moeten gaan kijken hoe we dit anders kunnen communiceren”, besluit Robart.