Vierschaar-regisseur Arthur van Broekhoven neemt tevreden afscheid

Als de voorstellingen van Les Misérables erop zitten, gaat Arthur van Broekhoven éérst uitrusten. Moe maar ongetwijfeld voldaan terugkijken. Niet alleen op een geslaagde productie maar ook op tien jaar regisseren van wat ie voorheen nooit voor mogelijk had gehouden.

Er geldt bij De Vierschaar een soort ongeschreven regel, legt Arthur uit. Rond je zestigste is het mooi geweest. Niet per se als speler maar wel als regisseur. Dus kondigde hij op de avond voor de generale repetitie aan dat dit zijn laatste keer is, in ieder geval in deze hoedanigheid. Dat maakte wel wat los bij de rest van de spelers en crew.

Hij gaat het ook zeker missen, weet ie nu al. Het vanuit het niets opbouwen van een theaterstuk, er de juiste mensen bij vinden, het plezier dat je samen hebt. Van Broekhoven is een sociaal dier, maar tevens iemand die in z’n eigen hoofd sferen, spel kan creëren. En van daaruit zo’n productie ziet ontstaan en groeien. Dat aspect heeft hem ook altijd zeer aangesproken, vertelt hij. “Ik ben heel blij met het vertrouwen dat ik steeds kreeg van het bestuur van de Vierschaar. Er waren eigenlijk geen beperkingen.” Die ontstonden vaak pas als de gemeente eraan te pas kwam. Dan bleken bijvoorbeeld vergunningen niet altijd even makkelijk geregeld. “Gelukkig is wethouder Letty Demmers zeer begaan met cultuur, dat geeft moed.”

Blijven verrassen

De grote uitdaging voor De Vierschaar, dus ook voor een regisseur, is om steeds producties te brengen die absoluut niet op de vorige lijken. Dat maakt dat de lat hoog ligt. Bovendien is het publiek van nu verwend, inhoudelijk maar eveneens op technisch vlak. Verrassen met nog meer licht, geluid of projectie is niet altijd de norm, bewijst het huidige stuk Les Miserables. Het decor spreekt tot de verbeelding maar is zeker niet uitbundig. Het verhaal en het spel moeten het doen. Hierna is het tijd voor nieuwe ideeën, van een nieuwe regisseur, vindt Arthur. Hij blijft vast verbonden aan wat er gaat komen maar in welke rol, letterlijk of figuurlijk, moet nog blijken.

Mooi neveneffect

Eerst even bijkomen dus, als de laatste voorstelling gespeeld is. En daarna? “Ik werk ook nog en ga me vanzelf met nieuwe projecten bezighouden. Vergeet de Schuifdeure ook niet!” Vastenavend lijkt nog ver weg, maar Tuur is al weer druk bezig om van dat leuttheater opnieuw iets ‘gèèfs’ te maken. Stilzitten gaat ’m dus niet worden. Wel soms terugkijken, op een mooie periode. “Het was een voorrecht om dit te mogen doen voor de stad. Je laat wat na en bent deel geworden van iets heel bijzonders. Een neveneffect van De Vierschaar is dat al die theaterclubs er bij elkaar komen. Hier ontstaan vriendschappen. Alleen al daarom zeg ik geregeld: Toneel maakt je rijker.”