Vrijwilligers houden gesloten begraafplaats in Roosendaal levend

De Rooms-Katholieke begraafplaats aan de Bredaseweg in Roosendaal is al sinds 1978 gesloten, maar blijft leven door de vrijwilligers van Stichting Begraafplaatsen Roosendaal. En dat is ook wel nodig, want er komen steeds minder bezoekers. Graven raken in verval en de angst heerst dat de begraafplaats langzaam vergeten gaat worden. “Dit moet je als cultuur-historisch erfgoed bewaren.”

“Deze oude begraafplaats is de brug tussen verleden en toekomst”, vertelt raadslid van de gemeente Roosendaal Sjef van Dorst. Hij is tevens oud-voorzitter van Stichting Begraafplaatsen en nog steeds erg betrokken. “Ik noem de plek ook wel het stenen archief. Velen die Roosendaal hebben opgebouwd ligt hier begraven.”

Als voorbeeld noemt Van Dorst het graf van dokter Brabers. “Hij was een hele belangrijke dokter, en vergat vaak rekeningen te schrijven voor patiënten met weinig geld”, legt hij uit. “Er is zelfs een straat naar deze man vernoemd.” Of het familiegraf van Van Loon, waar het Emile van Loonpark naar is vernoemd. “Allemaal mensen die een belangrijke rol hebben gespeeld in de opbouw van Roosendaal.”

Renoveren

Tot 1990 was het nog mogelijk om in al gereserveerde graven begraven te worden. Alle graven zijn dus minimaal 33 jaar oud. “Daardoor raken sommige in verval”, zegt Mart Matthijssen, hij is de secretaris van Stichting Begraafplaatsen Roosendaal. “Onze stichting knapt deze graven geheel vrijwillig weer op!”

Dat opknappen is een flinke klus. “We beginnen ermee om het graf compleet uit elkaar te halen. Daarna gaan we met een staalborstel aan de slag. We moeten grof geweld gebruiken om de aanslag van de stenen af te krijgen.” Marmer moet eerst gepolitoerd worden. “Als het oppervlak schoon is kleuren we de lijnen van de gegrafeerde cijfers en letters weer terug in. Dat is echt een flinke klus.”

In het zonnetje

Mart werkt samen met nog zo’n zeven andere vrijwilligers iedere zaterdagochtend en maandagmiddag op de begraafplaats. “We doen het onderhoud van 150 graven, en renoveren jaarlijks zo’n 50 graven.” Een flinke klus voor dat kleine aantal vrijwilligers. “We zijn hier meestal dus wel vaker dan twee dagdelen per week.”

Met het verouderen van de gesloten begraafplaats, komt er steeds minder bezoek. “Dat is zonde”, vervolgt Sjef. “Want de geschiedenis van Roosendaal ligt hier. Daarom vind ik dat de begraafplaats én de vrijwilligers wel eens in het zonnetje gezet mogen worden.”

Tot 2040 blijft de begraafplaats in ieder geval bestaan. Wat er daarna gebeurt, is onzeker. “Maar we hopen natuurlijk dat dit stukje gemeentelijk erfgoed blijft bestaan.”